Sanganigwa , Food Program Joy in The Harvest,Bosco

Vrijdag 7 Februari. Bosco is waarschijnlijk gisterenavond vanuit Dar Es Salaam in Kigoma aan gekomen. Ik hoop dat we hem vandaag kunnen ontmoeten. We gaan vroeg naar Sanganigwa want we hebben afspraken met een paar van de oudere jongens die vroeger in Sanganigwa hebben gewoond. Het vraagt veel energie om de gesprekken te voeren en we vragen Sister Magreth om ons te helpen bij het vertalen. Het is voor haar ook een goede gelegenheid om de oudere jongens en hun achtergrond beter te leren kennen. Daarna lunchen we en naast alle heerlijkheden krijg ik een groot stuk gekookte witte kool geserveerd. Maar het is te veel voor mij en daar ik niet onbeleefd wil zijn naar de Sisters, maar mijn rugzak al overvol is , zadel ik even later Sheila op met de gestoofde kool , om hem het huis uit te smokkelen. Dat is nou met recht iemand een kool stoven!!! Halverwege de terugreis is ze haast bedweld door de dampen uit haar rugzak!!
In de namiddag gaan we met Halen Sue mee om te helpen bij het Foodprogram van Joy in the Harvest. We voelen ons bevoorecht dat we dit mogen mee maken en mogen helpen. Er zijn minstens 250 straatkinderen gekomen om een maaltijd te krijgen. Het is en mooi en goed georganiseerd project, 3 keer per week wordt er een maaltijd aan de kinderen uitgedeeld. Fantastisch dat dit al jaren door Joy in de Harvest wordt georganiseerd. In een overdekt gebouw dat verder aan alle kanten open is , staan allemaal lange betonnen tafels met bijbehorende banken. En er staat ook een lange uitserveertafel. Als we aankomen hebben de kookdames het eten al klaar en zitten de kinderen aan de tafels te wachten .
Ook is er een klein rond gebouwtje en daarin zitten de jong volwassenen en moeders met kinderen. Er wordt gebeden en gezongen . Daarna mogen wij als een geoliede machine aan de slag gaan om het eten rond te brengen. Een van de dames schept rijst op de borden en Sue en Sheila leggen er bruine bonen naast en een meneer legt er een stuk kookbanaan bij. Hal en ik hebben de eer om alles uit te mogen serveren. Dat is nog een hele kunst want in het begin zijn het mepal borden maar later zijn het metalen bordjes en het eten is gloeiend heet. Nadat ik roodgloeiende vingers begin te krijgen en weet dat ik nog zeker 100 borden moet vervoeren ,besluit ik om steeds maar 2 borden per keer te vervoeren. Maar Hal zie ik heel heldhaftig steeds met 4 borden voorbij komen!! Ongelofelijk.!! Sue en Sheila staan onderwijl met rode wangen de bonen op te scheppen het is echt aanpoten geblazen om al de borden te vullen en de kinderen eten te geven !!! En er stromen nog steeds meer kinderen toe. We blijven uit delen tot er geen kruimel meer in de pannen zit. Er wordt gewacht tot iedereen eten heeft dan kunnen ze beginnen met de maaltijd. Maar telkens komen er kinderen bij het lijkt wel een bijenkorf. De kinderen zitten met smaak te eten . Het is vaak de enige maaltijd die ze die dag krijgen. Als de maaltijd afgelopen is brengen de kinderen de borden bij de dames die de afwas zullen gaan doen en dan zwermen ze weer uit over de straat.
Bij de dames die de afwas doen zien we een super schattig meisje met koolzwarte ogen , ze is piepklein en heeft overal in haar haar kleine gekleurde roosjes . Heel serieus is ze bezig om een rood pannetje schoon te maken met een stukje zeep . Ze is echt een klein huisvrouwtje in de dop. We blijven een tijdje kijken en even later is ze heel druk bezig om een houten spaan waarmee in de rijstpannen wordt geroerd en die zeker 1,5 keer haar lengte heeft van rijst korrels te ontdoen. Het is werkelijk te aandoenlijk voor woorden. Ze blijft mij steeds aankijken terwijl ze onverstoorbaar door gaat om elk korreltje te verwijderen. Super schattig!!

Bosco is gisterenavond aangekomen en aan het eind van de middag hebben we afgesproken om te gaan eten. Het is heel leuk om hem weer te zien en nu voor een langere tijd dan in de voorafgaande jaren. Hij heeft een redelijke reis gehad ,maar we weten dat busreizen in Tanzania echt geen pretje zijn. En we weten ook dat hij meer 36 uur onderweg is geweest met halverwege “ een overnachting” maar dat is natuurlijk ook echt geen goede accomodatie waar je uitgerust van raakt.. Hij vindt het leuk om ons te zien en ook dat hij nu gelegenheid heeft om bij zijn familie te kunnen. We willen net met ons gesprek beginnen of , het kan niet missen, Jimmy duikt op. Bosco kent Jimmy ook , ja wie niet, en hij wordt hartelijk begroet. Tijdens het eten vertelt Bosco op welke scholen hij in Kigoma heeft gezeten en op welke scholen in Dar Es Salaam. We hadden de laatste jaren dat we hem zagen steeds maar een paar uur om hem te zien.En die uren zaten dan helemal vol gepland om zakelijke dingen te regelen. En dan heb je niet echt het idee dat je hem beter leerde kennen. Dus deze 2 weken heb ik gelegeheid om hem beter te leren kennen en over zijn studie en de gang van zaken tijdens dit laatste studie jaar te praten. We raden hem aan om de komende 2 weken in Kigoma ook te gebruiken om afspraken te plannen om de mogelijkheden om werk in zijn studierichting te vinden te onderzoeken. Hij is daar in Dar ook al mee bezig . We spreken af dat we hem zondag in Sanganigwa zullen zien. Op de terugweg kopen we glazen en onze favoriete blauwwit gestreepte palmoliezeep om vlekken weg te werken. Want tijdens het eten uitdelen zijn we wat smoezelig uit de strijd gekomen!!!
Lieve allemaal , bedankt voor jullie leuke en bemoedigende reacties en de update over het wel en wee in Nederland. Mooi om te horen dat de Nederlandse medailles binnenstromen in Sotsji. We denken aan jullie nu het onvervalst Herfst lijkt te zijn in Nederland !!! Liefs van Sheila en Riekje vanuit een zinderend heet Kigoma!