Dinsdag 26 februari. De waterstanden

Dinsdag 26 februari.
De Waterstanden van hedenochtend…. behoorlijk hoog!!!
Ja we hebben niet erg best geslapen, want de reparatie is niet afdoende gebleken. Dus moesten we er vannacht regelmatig uit om de waterstanden in de gaten te houden en om de teilen te legen. Maar …………. het weer is prachtig!!!! We ontbijten en bellen Mwenge om de (water) stand van zaken door te geven. Hij belooft dat er naar gekeken zal worden. Als blijkt dat nu de hele dag onze slaapkamer deur open moet blijven hebben we een probleem. Er moeten de komende dagen veel betalingen gedaan worden en omdat je er niet zeker van bent of de pinautomaat het wel doet hebben we inmiddels nogal wat liggende gelden!!! Het is onmogelijk om dit de hele dag op ons lijf meedragen. Gelukkig vinden we een oplossing waar we erg om moeten lachen ,omdat die tot de nodige woordspelingen leidt. We gaan naar het centrum en wachten op de Sister Laetitia. Samen met haar gaan we op huisbezoek . Er zijn 2 jongens uit Sanganigwa die nu al een jaar samen in een klein kamertje wonen. Er is geen water of elektriciteit en ze slapen op een dun matje op de lemen vloer. Omdat het niet zeker was of ze daar konden blijven wonen was het voor ons vorig jaar niet mogelijk om verbeteringen aan te brengen. We hebben toen geld bij Tim achter gelaten zodat hij hun schoolgeld, huur en eten kon betalen. We hebben de sisters Laetitia en Daisy nu over deze jongens en hun situatie ingelicht. Sister Laetitia gaat daarom vandaag met ons mee om ook op de hoogte te zijn. We bekijken hoe de jongens wonen en Laetitia vindt het heel erg als ze ziet hoe klein het kamertje is en hoe ze moeten slapen. Daarna hebben we een gesprek met de huisbaas. Er zijn een aantal reparaties nodig. De huisbaas zegt toe dat hij deze voor zijn rekening neemt. Nu duidelijk is dat ze hier kunnen blijven wonen besluiten we dat we dan nu beslist bedden voor hen willen laten maken. Het zijn goede jongens en knap hoe ze zich onder deze omstandigheden staande hebben weten te houden. Ze verdienen het echt om geholpen te worden! We zijn zo blij dat we dit nu gelukkig voor de jongens kunnen doen.
Later gaan we bij Ally Kabba langs om te vragen of hij bedden voor de 2 jongens wil maken. We geven de maten door en spreken af wanneer hij de bedden bij de jongens zal komen afleveren .Ally is blij voor de jongens en voelt zich vereerd met de opdracht. Hartelijk bedankt lieve zus Mieke en Trudy dankzij jullie giften kunnen wij nu voor Yusuph en Shedrack bedden laten maken.
We rijden naar Sanganigwa. De sisters willen een aantal zaken doorspreken en hebben een lunch voor ons gemaakt. Tijdens de lunch vertellen we ze ook over Joy in the Harvest en dat daar een 6 weeks computer cursus wordt aan geboden die gratis is. Ze zijn zeer geïnteresseerd en we spreken af dat ze een van deze dagen zullen komen kijken. Na de lunch gaan we naar de kinderen toe . Het eten uitdelen aan de honderd kinderen die van buiten af komen en hier tussen de middag komen eten is zojuist begonnen. Het is altijd een gedrang van heb ik jou daar .Het is echt zielig want de kleine kinderen raken in de verdrukking en struikelen met hun bordje. Sheila en ik gaan helpen om alles ordelijk te laten verlopen. We maken een mooie rij zodat de kinderen 1 voor 1 rustig hun bord aan kunnen pakken en ergens in het gras kunnen gaan zitten om te eten.
Als deze kinderen weer vertrokken zijn gaan we de kinderen van Sanganigwa helpen .Er is van alles te doen, kleding herstellen , wasgoed te drogen leggen en opvouwen . En de moestuin wordt gewied. Deze moet worden voorbereid op het project met de Wonderboom. We hadden lovende artikelen over de Wonderboom gelezen. De boom wordt zo genoemd omdat werkelijk alles van deze boom gebruikt kan worden en waarvan o.a de bonen/ vruchten heel voedzaam en heilzaam zijn.
John en Margreet omdat jullie dol zijn op tuinieren en een volkstuin hebben vonden we het heel toepasselijk om van jullie donatie bonen van de Wonderboom te kopen en voor de kinderen mee te nemen naar Kigoma !! Hartelijk bedankt!
Als het juiste plantseizoen is aan gebroken zullen de sisters de kinderen gaan helpen om de zaden te planten. De sisters weten hoe ze de zaden moeten voor behandelen want in de streek India waar zij vandaan komen is dit een heel geliefde boom. Ze vinden het enig dat de kinderen deze bomen nu ook leren kennen. Het schijnt dat de boom heel snel groeit en vruchten /bonen geeft. Wij zijn heel benieuwd!!
Er liggen veel stenen op het terrein en we gaan ze met de kinderen oprapen en als decoratie langs het gras leggen . Ze vinden het een goed plan en helpen enthousiast mee. Ook moeten de toiletten schoongemaakt worden , dat doen de oudere jongens. We hebben voetballen mee gebracht en dus kan er na de arbeid lekker gevoetbald worden .LJ Sport namens de kinderen hartelijk bedankt voor de prachtige voetballen!! Ze zijn er dolblij mee. In de keuken en slaapzalen blijken er sloten kapot te zijn en we gaan met een aantal jongens naar de markt om nieuwe te kopen. Yusuph en Shedrack komen na schooltijd opeens bij ons langs om schoolzaken en toekomst plannen te bespreken. Hun woonsituatie komt ook ter sprake en ze zijn compleet verrast en super blij als we vertellen dat er dankzij sponsors bedden voor hen gemaakt zullen worden.
Drie van de grotere jongens vertellen ons dat er weinig tijd overblijft om huiswerk te maken omdat ze erg lang onderweg zijn naar school. We begrijpen het probleem, de kinderen zijn erg gemotiveerd en willen graag goede cijfers halen. Bij al de gesprekken met de kinderen rijst steeds de vraag wat zullen of kunnen we doen. Het is daarom belangrijk dat de kinderen onze manier van werken op de hoogte zijn. Sheila en ik leggen daarom steeds aan de kinderen uit dat wij, alvorens iets toe te kunnen zeggen, eerst met elkaar willen overleggen. Want als we iets toezeggen willen we het ook waar kunnen maken. Het is tijd voor de kinderen om het eten voor te bereiden en wij vertrekken naar Joy. Op de terugweg komen we langs het overvolle station,we blijven een tijdje op het perron kijken. Het is verbazingwekkend dat ondanks de lange wachttijden en de enorme drukte het er gezellig en ontspannen aan toe gaat. Mensen vinden zelfs tijd om een praatje met ons te maken. Thuis gekomen praten we na over de kinderen en nemen we ook het besluit dat we ondanks dat we er geen budget meer voor hebben toch voor de 3 jongens fietsen zullen gaan kopen.