Maandag 4 maart. Stortbuien, Afscheid

Maandag 4 maart.
Stortbuien , Afscheid en Schoolbezoek
Vroeg in de ochtend worden we wakker door windstoten en enorme hoosbuien. We springen uit bed om de ramen dicht te doen. Om dat we nu toch klaar wakker zijn gaan we douchen en ontbijt maken. Christina die vanochtend samen met Mr Mwenge naar Dar zal vliegen is ook wakker geworden en maakt zich zorgen , ze denkt dat met deze stortbuien de vlucht toch door zal gaan. We proberen haar gerust te stellen : het duurt nog een aantal uren voor ze vertrekt en meestal knapt het weer voor 10 uur weer op. We gaan gezellig met Christina ontbijten. Het is ons laatste gezamenlijke ontbijt want als Christina weer terug komt zijn wij al afgereisd naar Uganda. Na het ontbijt gaan we naar Bakari om te bespreken welke jongens er op de wachtlijst voor de computer cursus geplaatst kunnen worden.
Als Mr Mwenge arriveert bedanken we hem hartelijk voor alles wat hij voor ons heeft gedaan. Hij heeft ons allerlei projecten laten zien en van alles voor ons geregeld en gezorgd dat we ons veilig steeds hebben gevoeld. Hij bedankt ons voor wat we voor de kinderen van Sanganigwa hebben gedaan. We worden omhelsd en hij zegt dat we volgend jaar weer van harte welkom zijn!! Daarna helpen we Christina met de koffers en nemen hartroerend afscheid van haar. Ze vindt het echt jammer dat wij straks weg zijn, ze zal ons missen en: “wat het zal het stil zijn” roept ze !! We hebben elkaar de afgelopen weken goed leren kennen en veel beleeft. Christina heeft “onze kinderen” nu ook leren kennen .Ze belooft dat wanneer ze weer terug is,totdat zij in April vertrekt, ze hen nog een paar maal zal gaan bezoeken om allerlei leuke en creatieve dingen met hen te doen. We vinden het super leuk van haar dat ze dat voor “onze “die nu ook “haar “ kinderen zijn . De zon schijnt gelukkig alweer als ze vertrekken we wensen Christina en Mr Mwenge een goede reis en zwaaien hen uit.
We lopen naar het centrum waar Adoneth ons opwacht. We hebben Robson gevraagd om ons de hele dag rond te rijden want we hebben een strak ingedeeld programma. Eerst gaan we naar de markt om de lakens en kanga,s te laten omzomen. We spreken met de naaisters af om ze over 2 uur op te komen halen . We hebben in de tussenliggende tijd namelijk een afspraak met de directrice van de school van Isaya. Zij ontvangt ons hartelijk en geeft ons informatie over de school, het lesmateriaal, lesroosters , vakanties enz . We tekenen het visitorsboek , stellen Adoneth voor en wisselen mailadressen uit. Adoneth zal de contacten met de directrice voor ons onderhouden. Tijdens het gesprek vertelt de directrice ons dat we haar bekend voor komen… ze ons al een aantal malen in de daladala heeft gezien!!! We maken kennis met de administrateur en ook hij vertelt dat hij ons”kent” van de daladala. Het leidt tot leuke en hartelijke gesprekken. Daarna gaan we naar het lokaal van Isaya en stelt hij ons voor aan de docent en zijn medeleerlingen. Ze zijn net met Engels bezig dus dat komt goed uit. Ze kunnen nu mooi oefenen en stellen allerlei vragen. Heel leuk. Later worden we uit gezwaaid en als we de leraar als dank voor het bezoek een kushand toe blazen volgt er een luid applaus en veel gelach.!! We halen de lakens en kanga,s op, geven de naaisters een lift naar het centrum. We gaan naar de bank ,maar daar is het zo druk dat we het bezoek maar uitstellen. In de bank maken we kennis met 3 jongelui uit Belgie die in het kader van hun docentenopleiding stage lopen en werken in een centrum voor gehandicapten. Ze vertellen wat hun stage in houdt en dat ze regelmatig met de bewoners van het centrum in Lake Tanganyika gaan zwemmen. We worden uitgenodigd om als we tijd hebben op bezoek te komen. Na de lunch gaan we naar een school van Hope of the Nations. Een meisje ,dat we tijdens de zendelingenavond hebben , heeft op het terrein van de school een winkeltje opgezet waar mensen met een handicap hun zelf gemaakte sieraden kunnen verkopen. We maken kennis met de verkoopster , bekijken de sieraden en kopen allerlei leuke oorbellen voor het thuisfront.
Vanmiddag we willen bij de moeder van Fungamali op bezoek gaan. We hebben allerlei leuke dingen voor zijn moeder en broers meegenomen.
Zij woont ergens in de village .Vorig jaar zijn we er met Fungamali geweest, maar we weten niet meer precies waar het is. We bellen Ally en hij zegt toe met ons mee te rijden om de weg te wijzen . Als we bij hem aankomen maken we kennis met zijn moeder die bij hem op bezoek is. Erg leuk om haar te ontmoeten. We vertellen haar wat Ally allemaal voor ons en de kinderen van Sanganigwa doet en betekent. Ze lacht heel blij en we maken foto,s van de trotse moeder met haar zoon. Als we bij het huis van de moeder van Fungamali aankomen worden we hartelijk ontvangen, zijn moeder waardeert het bijzonder dat we haar komen bezoeken. Het wordt een leuk weerzien, Sheila vertelt haar van alles over Fungamali en dat hij het in Uganda naar zijn zin heeft. De broers van Fungamali die net uit school komen, vertellen hoe het op school gaat. Fungamali,s moeder is heel blij met alle leuke en nuttige dingen. Anita ik heb al de borduurzijde die ik van je had gekregen aan de moeder van Fungamali gegeven. Zij is er heel blij mee want zij maakt prachtig geborduurde kleden.
We gaan ook bij Ally op bezoek want dat hadden we hem vorig jaar al beloofd .Het is leuk om zijn vrouw te ontmoeten en hun jongste zoontje Immanuel te zien .Het is een schattige jongetje, hij kijkt ons met zijn prachtige bruine oogjes verbaasd aan en vindt ons in het begin wel een beetje griezelig. Maar veilig op de schoot bij mama lacht hij na een tijdje toch naar ons. Het is half 4 als we terug rijden. We hebben de dag zo goed ingedeeld en alles is volgens plan verlopen zodat we nu zelfs tijd hebben om nog even op ons terras in de zon te gaan zitten!! Heerlijk ,we genieten!! Als we om 5 uur naar het dorp lopen en voor de laatste keer bij het restaurantje Chips Mayaji willen eten , hebben ze alleen nog eten dat helaas niet geschikt is voor ons. We nemen dan als afscheid maar ons favoriete glaasje frisdrank Tangawizi en wandelen terug.