Bezoek aan Caritas en Diocese en bleekgezichtjes
Door: Sheila en Riekje
Blijf op de hoogte en volg Sheila en Riekje
09 Februari 2014 | Tanzania, Kigoma
Dinsdag 4 Februari.
We zijn vroeg uit bed want om 9.00 uur hebben we een afspraak bij Caritas en Diocese. Margreth gaat met ons mee. Het Carmelconvent van de Sisters valt onder de supervisie van deze 2 instellingen en dus vallen wij ook onder hun verantwoordelijkheid.
Bij Caritas ontmoeten we Mr Ntondo. . Hij is blij ons tezien en we wisselen verhalen uit. Stellen onze vragen en krijgen we uitleg over zijn verantwoordelijkheden.Het is een zinnig en verhelderend gesprek Margreth is ook blij dat zij hierbij kan zijn want zij moet alles terug rapporteren aan de Sisters en zij is pas een paar maanden geleden gekomen weet ook nog niet zoveel af van de achtergronden van Sanganigwa. Het is prettig dat iedereen nu van alles op de hoogte is .Mr .Ntondo heeft ook een afspraak bij de Diocese en we gaan gezamenlijk onderweg. Bij de Diocese worden we hartelijk welkom geheten door Father Sebastian. Mr Ntondo woont dit gesprek ook bij. We doen weer ons verhaal en mr Ntondo en Sister Margreth voegen hun verhaal toe. Ook bij dit gesprek hebben we een goed gevoel. We hopen dat dit alles bijdraagt tot veranderingen voor Sanganigwa B.Tijdens de lunch informeren we de andere Sisters over de gesprekken , zij zijn blij dat alles naar wens is verlopen. We gaan met Margreth mee om , de kinderen die van buitenaf komen voor het foodprogramma te begroeten . De kinderen hebben net pauze als we arriveren . Dus ze rennen op ons af en zwermen om ons heen. Dagelijks komen er ongeveer 100 kinderen naar Sanganigwa. Zij krijgen daar pap en een middagmaaltijd en leren er lezen , schrijven , rekenen en leren Engelse woorden en wat zinnetjes. Voor de meeste kinderen is het eten dat ze van Sanganigwa het enige voedsel van die dag.Het is een hele opgave voor de Sisters om dagelijks deze kinderen te voeden. De kinderen begroeten ons en proberen hun Engelse woordjes en zinnetjes op ons uit. Ze aaien ons en proberen allemaal een stukje van onze hand of arm te bemachtigen om vast te houden. Heel aandoenlijk.! In de pauze mogen ze allemaal op het terrein buiten de school gaan spelen. Ze buitelen over elkaar heen in de rode aarde en komen met een rood plakaat op hun haar weer overeind. Heel grappig! Twee kinderen mogen het bord schoonmaken en gaan druk aan de slag. Na afloop kloppen ze de borstel uit op hun gezichten en wijzen op mijn witte huid en op hun wit bepoederde haren en gezichtjes.Ik knik begrijpend en geef ze en hand en zeg Mzungu , blanke tegen hen. Ze zien er te komisch uit , ze blijven tegen elkaar herhalen , blanke , blanke .We moeten allemaal heel erg lachen.
S,middags komen onze kinderen uit school en gaan huiswerk maken aan de buitentafel . Ze laten ons zien waar ze mee bezig zijn. De kleintjes lezen ons voor. Fijn dat we deze keer meer tijd hebben om met hen door te brengen.
We hebben hierna in Joy een gesprek met Bakari om overleggen te plegen over de situatie van Shedrack, Richard en Daudi. We hadden hen in September in geschreven voor de opleiding 2014 op Veta. En vlak voor dat wij naar Tanzania afreisden ,mailed Bakari dat ze waren afgewezen. Ze waren echt wanhopig want ze wilde zograag naar deze opleiding. Dit is de enige kans om later hun brood te verdienen. We zetten samen met Bakari , mogelijk alternatieven voor hen op de rij en besluiten ook om morgen bij de Veta langs te gaan.
Er is weer heel veel gebeurd, we zijn benieuwd naar morgen. Veel liefs van Sheila en Riekje
We zijn vroeg uit bed want om 9.00 uur hebben we een afspraak bij Caritas en Diocese. Margreth gaat met ons mee. Het Carmelconvent van de Sisters valt onder de supervisie van deze 2 instellingen en dus vallen wij ook onder hun verantwoordelijkheid.
Bij Caritas ontmoeten we Mr Ntondo. . Hij is blij ons tezien en we wisselen verhalen uit. Stellen onze vragen en krijgen we uitleg over zijn verantwoordelijkheden.Het is een zinnig en verhelderend gesprek Margreth is ook blij dat zij hierbij kan zijn want zij moet alles terug rapporteren aan de Sisters en zij is pas een paar maanden geleden gekomen weet ook nog niet zoveel af van de achtergronden van Sanganigwa. Het is prettig dat iedereen nu van alles op de hoogte is .Mr .Ntondo heeft ook een afspraak bij de Diocese en we gaan gezamenlijk onderweg. Bij de Diocese worden we hartelijk welkom geheten door Father Sebastian. Mr Ntondo woont dit gesprek ook bij. We doen weer ons verhaal en mr Ntondo en Sister Margreth voegen hun verhaal toe. Ook bij dit gesprek hebben we een goed gevoel. We hopen dat dit alles bijdraagt tot veranderingen voor Sanganigwa B.Tijdens de lunch informeren we de andere Sisters over de gesprekken , zij zijn blij dat alles naar wens is verlopen. We gaan met Margreth mee om , de kinderen die van buitenaf komen voor het foodprogramma te begroeten . De kinderen hebben net pauze als we arriveren . Dus ze rennen op ons af en zwermen om ons heen. Dagelijks komen er ongeveer 100 kinderen naar Sanganigwa. Zij krijgen daar pap en een middagmaaltijd en leren er lezen , schrijven , rekenen en leren Engelse woorden en wat zinnetjes. Voor de meeste kinderen is het eten dat ze van Sanganigwa het enige voedsel van die dag.Het is een hele opgave voor de Sisters om dagelijks deze kinderen te voeden. De kinderen begroeten ons en proberen hun Engelse woordjes en zinnetjes op ons uit. Ze aaien ons en proberen allemaal een stukje van onze hand of arm te bemachtigen om vast te houden. Heel aandoenlijk.! In de pauze mogen ze allemaal op het terrein buiten de school gaan spelen. Ze buitelen over elkaar heen in de rode aarde en komen met een rood plakaat op hun haar weer overeind. Heel grappig! Twee kinderen mogen het bord schoonmaken en gaan druk aan de slag. Na afloop kloppen ze de borstel uit op hun gezichten en wijzen op mijn witte huid en op hun wit bepoederde haren en gezichtjes.Ik knik begrijpend en geef ze en hand en zeg Mzungu , blanke tegen hen. Ze zien er te komisch uit , ze blijven tegen elkaar herhalen , blanke , blanke .We moeten allemaal heel erg lachen.
S,middags komen onze kinderen uit school en gaan huiswerk maken aan de buitentafel . Ze laten ons zien waar ze mee bezig zijn. De kleintjes lezen ons voor. Fijn dat we deze keer meer tijd hebben om met hen door te brengen.
We hebben hierna in Joy een gesprek met Bakari om overleggen te plegen over de situatie van Shedrack, Richard en Daudi. We hadden hen in September in geschreven voor de opleiding 2014 op Veta. En vlak voor dat wij naar Tanzania afreisden ,mailed Bakari dat ze waren afgewezen. Ze waren echt wanhopig want ze wilde zograag naar deze opleiding. Dit is de enige kans om later hun brood te verdienen. We zetten samen met Bakari , mogelijk alternatieven voor hen op de rij en besluiten ook om morgen bij de Veta langs te gaan.
Er is weer heel veel gebeurd, we zijn benieuwd naar morgen. Veel liefs van Sheila en Riekje
-
09 Februari 2014 - 17:42
Sharon En Stuart:
Lieve Riekje en Sheila,
Leuk om jullie eerste reisverslagen te lezen. Fijn dat het ondanks de omstandigheden goed gaat met jullie. Geniet van jullie tijd daar en we zullen jullie blog in de gaten houden!!
Liefs Sharon & Stuart xxxxx -
09 Februari 2014 - 18:24
Wendy (en Jan):
Lieve Riekje en Sheila,
Wij zijn gisteren weer thuis gekomen na een heerlijk weekje zon en gezelligheid op Tenerife. Het was zo ontzettend leuk om samen met mijn twee broers en schoonzussen samen op vakantie te zijn en we hebben er allemaal van genoten. De koffer is al weer uitgepakt en de was gedaan, en nu hebben we de tijd om jullie spannende verhalen te lezen. Wat fijn dat jullie zo een goede reis hebben gehad (maar toch wel erg vermoeiend!) en ook geluk gehad met het meenemen van alle extra kilo's! Zo te horen zijn de kinderen heel erg blij dat jullie er weer zijn! en jullie hebben er ook al een paar drukke dagen op zitten. We hopen dat jullie veel goede werk daar kunnen verrichten, maar dat jullie daar ook veel plezier aan beleven - and enjoy the warm African climate!
Take care of yourselves,
Veel liefs, Wendy en Jan xx -
09 Februari 2014 - 20:00
Thewie En Miranda:
Hallo Sheila en Riekje
Wat leuk om de reisverslagen te lezen, een hele belevenis en mooi, dankbaar werk!!
Met Thewie gaat het goed, een scan heeft laten zien dat al het bloed uit zijn hoofd verdwenen is, dat was een mooi kado.
Nu kan zijn lichaam gaan herstellen. Alleen zijn ze nu nog bezig om de bloeddruk te la te en zakken, die blijft te hoog.
Nog veel plezier en alle goeds voor jullie ,
Liefs Thewie en Miranda -
11 Februari 2014 - 11:07
Ylona Van Den Boogaard:
Hoi Sheila,
Wat enorm leuk om jullie verslagen weer te lezen.
Ik proef gewoon de sfeer.
Ik hoop dat het jullie lukt om dit vol te houden, ik blijf jullie volgen.
Geniet !!
Lieve groet,
Ylona -
11 Februari 2014 - 12:26
Marijke Bakker:
Hoi Sheila en Riekje,
Wat hebben jullie drukke dagen. Lijkt mij een vermoeiende aangelegenheid, wel heel boeiend en fijn dat je iets voor deze kinderen kunt betekenen. Veel sterkte nog de komende tijd en natuurlijk ook genieten van de omgeving en de kinderen.
Lieve groet
Marijke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
