reisverslag Tanzania Kigoma

Donderdag 9 februari.
We gaan s, morgens vroeg naar de bank.Daar worden we als oude bekenden door de manager ontvangen en moeten overal handen schudden.Geld wisselen is een heel ritueel,dus terwijl Sheila en Fungamali dat deel voor hun rekening nemen ga ik vast in de wachtrij zitten.Want als je je niet precies aan de, voor ons vrij onduidelijke, volgorde houdt dan ben je 3 uur later nog niet aan de beurt.
Maar het wachten is heel gezellig, ik zit naast een fantastisch aangeklede vrouw.Nadat we kennis hebben gemaakt geef ik een compliment over haar kleding en bijpassende schoenen en zeg dat ik haar er net zo mooi als een bruid vindt,ze vindt het ongelofelijk grappig .En even later gaat ze het hele verhaal aan haar vriendin vertellen,terwijl de rest van de wachtenden aandachtig meeluisteren.
Wij besluiten nadat Sheila haar bankzaken heeft geregeld om toch maar niet langer in de rij te blijven wachten . We leggen de manager, die verontrust naar ons toe komt, uit dat weeen andere dag wel terug komen omdat het nu te veel tijd kost.
Daarna gaan we naar de opticien ,wij vragen hem om advies over een meisje dat ernstig scheel kijkt. De kosten van een onderzoek vallen mee.Wij geven de brillen die wij van Letty hebben gekregen aan hem.Hij is erg blij met de brillen .
Sheila en Fungamali gaan water halen en ik raak in gesprek met een moeder met dochter.Het koffiesnoepje doet weer wonderen . Ze vertelt dat haar dochter Neema heet.
Als wij even later in de taxi zitten klopt de moeder van Neema aan en vraagt of ze en lift kan krijgen.
Ze proppen zich naast ons op de achterbank en met de warme moeder aan mijn rechter kant en Neema op mijn schoot wordt het hierdoor een “ gloeiend hete ervaring”. Als ze uitstappen worden we uit uitgenodigd om een van deze dagen bij haar op bezoek te komen .
Bij Sanganigwa aangekomen verrichten we weer allerlei activiteiten . Als we net onderweg willen gaan naar onze afspraak met Tim komt er een jongen op ons af en vraagt of hij ons kan spreken .Deze jongen heeft in Sanganigwa gewoond , is wees en zorgt nu voor zijn 2 kleine broertjes en een zusje.Hij vraagt nu om hulp er is plotseling een oma “ opgedoken” ( hij wist van haar niets af)Oma is ziek en moet naar het ziekenhuis . Dit kan Oma en hij zeker niet betalen . We zeggen hulp toe en onze taxichauffeur zal haar straks op halen en naar het ziekenhuis brengen.Uit het consult blijkt later dat zij malaria en een urineweg infectie heeft. Ze moet de komen de 5 dagen een injectie krijgen en malaria tabletten slikken . Wij besluiten om de kosten( TSH 20.000 ongeveer 10 Euro) te betalen.
Als wij bij Tim komen om hem material en een donatie voor zijn project te geven, ontmoeten we Jason en Rebecca zij komen uit Australie .En zijn met hun drie kinderen vanuit Dar es Salaam op doorreis ( duur 6 maanden ) naar Zuid-Afrika. Een hele onderneming.Ze kunnen nu niet verder want hun auto heeft problemen ,Tim is bezig deze optelossen.
Wij gaan weer terug naar Sanganigwa B en kopen onderweg fruit ,ananas en brood voor de avond maaltijd van “onze kinderen”Terwijl we met deaankopen bezig zijn besluiten we water tekopen voor de kinderen die om ons heen zijn komen staan.Er is een groot water gebrek in deze omgeving.
Als we aankomen ga ik Stiven uitleg geven hoe hij zijn broek, die hoognodig gerepareerd moet worden, kan herstellen .
Hij vindt het enig om het te leren en zit even later in opperste concentratie samen met mij zijn broek te repareren .Daar wij voortdurend ons water weggeven gaat Sheila er ondertussen op uit om een nieuwe voorraad aan te leggen.
Zij ontdekt een winkel waar ze water kan kopen en als je door de winkel heen loopt kom je bij” een geheime binnenplaats” aan, waar nu blijkt dat daar Sheila,s favoriete drankje te koop is.!!!!
Sheila gaat weg met het water maar blijkt, doordat kleingeld schaars is, hen nog tsh 100 te zijn.Ze belooft ze straks te komen brengen.
Op donderdagavond wordt, door de zusters die Sanganigwa B leiden, altijd een plechtige ceremonie gehouden met bijbel lezen en zingen.Na afloop wordt er als in “ een miniprocessie” het terrein rond gelopen. De zuster die voorop loopt spreekt de gebeden uit en de kinder zingen en zeggen de gebeden na .Het klinkt als een mantra en in het halfschemer een heel bijzondere ervaring.
We sluiten het geheel af, met een maaltijd, in de multifunctionele dining room.Multifunctioneel want door de tafels wordt de ruimte nu gebruikt als huiswerkruimte,schuilplaats als het regent,eetgelegenheid en tevens als klein kapelletje.Want ze hebben een schilderij van Maria opgehangen en dit versierd met bloemen enz.Het ziet er prachtig uit maar de versiering met toiletpapier langs de balken vinden we nog al detoneren. Sheila heeft zoals gebruikelijk tientallen vlaggenlijnen meegebracht en we besluiten ze morgen op te hangen.
De maaltijd,uitgeserveerd vanaf een gammel bureau, bestaat uit een vrij kleurloos doch voedzaam mengsel van bonen,rijst en gekookte banaan.
De kinderen hebben een plastic mok en metalen bord bijzich. Ze zijn nogal eens hun bord en papschaaltje kwijt zijn, nu zie ik dat een van de kinderen een ingenieus systeem heeft bedacht om dit probleem op te lossen.
Hij heeft gaatjes gemaakt in zijn bord en schaaltje en deze met een touwtje aan elkaar gebonden!!!!
De kinderen krijgen ook als tractatie 1 x per week een beker thee. Degenen die hun beker kwijt zijn drinken thee uit hun papschaaltje.Daar ik help met het uitdelen van de thee lopen de rillingen over mijn rug want de gloeiend hete thee in het metalen schaaltje is levens gevaarlijk om te vervoeren…..en dat ook nog in een vrijwel aarde donkere ruimte.
Bovendien wil elk kind graag dat zijn beker of papschaaltje tot de rand gevuld wordt met thee !!!!!
Gelukkig gaat er niets mis.
Na afloop van de maaltijd gaan we onze “schuld” aflossen in het geheime cafeetje.En hebben daar nog een gezellige avond.
We hebben weer een dag met fantastische ervaringen achter de rug en slapen als rozen in onze heerlijke bedden.
Liefs voor jullie allemaal , we zijn heel blij met jullie reacties.
Sheila en Riekje vanuit het warme Tanzania