daladala en cakejes

Vrijdag 10 februari.
We besluiten vandaag met de daladala( bus) te gaan.Al spoedig blijkt dat het centrale op stap punt te ver lopen is bij 32 graden . Dus gaan we met de taxi eerst naar het centrum.We gaan op bezoek bij de leverancier van de waterpomp, want deze werkt niet helemaal perfect.Ales valt nog onder de garantie, dus zullen we maandag de pomp brengen voor reparatie.De pomp is heel belangrijk ,want de kinderen moeten nu de was bij het strand gaan doen.Dat betekent 3 kwartier heen lopen en terug 3 kwartier lopen,met je stapel natte was op het hoofd.

We kopen water en lopen naar de dichts bijzijnde halte van de daladala.Fungamali zegt dat het vlak bij is,dit betekent dat wij als nog een twintig minuten in de hitte moeten lopen.Ja ,we hebben een heel ander idee over ver dan Fungamali.
Tijdens de wandeling ontmoeten we een goede vriend van Fungamali.We maken een foto van hen samen.We bereiken de halte van de daladal en moeten zeker er zeker 4 laten passeren , ze zitten vol, voor ons gevoel propvol.Dan mogen we eindelijk mee, deze daladala lijkt ons ook vol maar we persen ons naar binnen. En in een innig omstrengeling met ons totaal onbekende mensen gaan we als haringen in een ton op weg.Na 10 minuten zijn we op de plaats van bestemming en rollen we bezweet en wel uit de daladala.
Het is een dol komische ervaring,maar voor vandaag vinden we het genoeg.Onderweg kwamen we kinderen tegen die cakejes verkochten , tot hun genoegen kochten we de hele voorraad op.Dat was maar goed ook want tijdens het lopen deelden wij ze met de zelfde vaart weer aan kinderen uit.Maar er bleef genoeg over voor "onze kinderen".
Sheila gaat op huisbezoek bij oma, gelukkig slaan de medicijnen aan.
Chubwa en Tokeo komen mij trots hun rijbewijs laten zien.
Ik maak een foto van Chubwa met rijbewijs voor Myrna.
En voor Ron en Mieke die Tokeo sponsoren ook een foto van hem met rijbewijs.
Daarna gaan we met de kinderen de slingers in de diningroom op hangen. Ze vinden ook dat het zilverkleurige hart dat wij hebben mee gebracht een plaats moet krijgen boven het hoofd van Moeder Maria.Ze vinden het prachtig.
We vouwen was met hen op sprekeen engels met ze en luisteren naar hun verhalen.
We gaan badminton met hen spelen, voetballen, en zij proberen ons swahili te leren .We hebben veel lol met hen.Na een drukke dag eten we in een tentje een lokale vis. Heerlijk. Het was weer een onvergetelijke dag ,wat zijn het stuk voor stuk ongelofelijk boeiende en moedige kinderen.