Huisbezoek en nieuwe vrienden

vervolg reisverslag maandag 18 februari

We maken kennis met Dave en Robson.Tim heeft voor ons geregeld dat we waar nodig gebruik kunnen maken van zijn auto. Robson is de chauffeur/mecanicien van Tim.
Dave en zijn vrouw Michelle zijn vrienden van Tim en Barb Kelly en werken met hen samen.
Tim regelde voor ons een aantal zaken zoals schoolfinancieen voor de oudere jongens en hij hield contact met de oudere jongens die in grotere plaatsen naar school gaan en nu niet meer in Sanganigwa wonen . Tim heeft de stand van zaken aan Dave overgedragen.
Dave wil afspraken maken om ons bij te praten. En hij wil ons het huis laten zien waar onder andere Ysaya nu woont. Adoneth gaat ook met ons mee.
Het huis ziet er echt prachtig uit , ligt op een mooi terrein en heeft een groententuintje . Er scharrelen ook een paar kippen rond.
Ik maak foto,s van het huis en de kamers. Van binnen ziet het huis er degelijk uit. We bekijken de slaapkamers. De slaapkamer van Ysaya heeft een een eigen douche en toilet.Er staat een stapelbed en een bureautje. Yasaya gebruikt zijn bed tijdelijk ook als stoel voor achter zijn bureautje.En we zien zijn fiets in de slaapkamer staan.
Isaya kan naar zijn school lopen ,maar heeft voor bijlessen Engels een fiets nodig. .Hij heeft zijn fiets waar hij zo trots op is kennelijk veiligheids overwegingen daarom in zijn slaapkamer geparkeerd!! Echt bijzonder!!!
De andere slaap kamer heeft ook een eigen douche en toilet en er staat een bed van 140 bij 180.
Bij navraag blijkt dat in dit bed 3 meisjes slapen en het 4e meisje op een matje op de grond.
In de andere kamer slapen Elice en Silva.Zij zijn een soort ouders voor de kinderen. Elice zorgt voor de kinderen en Silva werkt bij Tim.
Na inventarisatie en opmeten van de kamer besluiten Sheila en ik dat het beter is dat er in de meisjes slaapkamer 2 stapelbedden komen te staan dat is beter voor de kinderen en overzichtelijker. Dan heeft iedereen een plekje voor zichzelf.
In de woonkamer staat geen tafel. Het lijkt ons een goed idee om een tafel en stoelen te laten maken. Deze kan dan gebruikt worden om huiswerk aan te maken en om aan te eten.Er moet ook nog een extra kooktoestelletje worden aangeschaft.
We gaan met Dave mee naar het huis van Tim , waar Dave nu tijdelijk woont en bespreken de plannen.Sheila en ik besluiten om offertes te vragen bij 2 timmermannen.
We zien Ido weer terug. Hij is degene die vorig met Fungamali meegereisd is naar Kampala. Ido is de broer van Elice en Adoneth. We gaan met Dave, Adonet en Ido lunchen en bespreken met Adoneth en Dave hoe we alles gaan regelen en wie wat doet.
We hebben een uur later een afspraak met de sisters in Sanganigwa en gaan met de daladala daarnaar toe. Het is elke keer weer enig om in de daladalala te zitten. We beginnen ,door de koffie snoepjes die we vaak tijdens de busritten uitdelen,blijkbaar al bekend te worden. Want nog voor we bij de juiste bus aankomen wordt er al" pipi pipi" "snoepjes snoepjes" naar ons geroepen.
Bij de sisters aangekomen nemen we de stand van zaken tav een paar kinderen door.En bespreken wat er gedaan moet worden voor de kinderen.Daarna gaan we gauw naar de kinderen toe .Laten hen de foto,s zien die we vorig jaar van hen gemaakt hebben.Ze vinden het enig om zichzelf terug te zien en merken op dat ze gegroeid en veranderd zijn.We bespreken met de kinderen wat er gedaan kan worden. Als eerste is de moestuin aan de beurt, deze kan nu gewied worden. We leggen uit dat we zaden bij ons hebben en dat we die voor ons vertrek, samen met hen, willen planten.

Uitslagen Schoolexamens

Na een paar gezellige uurtjes vertrekken we weer uit Sanganigwa en gaan samen met de broer van Bosco met de daladala naar het centrum. Peter wil dolgraag de uitslag van zijn schoolexamen weten. Dus gaan we naar het internetcafe. Het is er overvol want de landelijke uitslagen van de examens worden uitsluitend via het internet bekend gemaakt.Er wordt dus massaal geprobeerd om de uitslagen te bekijken.Het gevolg is, zo wordt ons uitgelegd, dat het net steeds plat ligt. We besluiten om als het lukt te wachten tot Peter zijn uitslag te weten is gekomen. Ondertussen vertelt Peter ons over zijn school en toekomstdromen. Na twee uur weten we de uitslag : Peter geeft een gil van vreugde en danst in het rond :jeahhhhhhh division 2!!! een heel goed resultaat!! Peter vliegt ons om de hals .We zijn super blij voor hem en trots op hem.
We gaan het vieren met een flesje frisdrank. Peter een cola en Sheila en ik een flesje Tangawizi ,frisdrank met gember we zijn er dol op.
Peter vertelt ons hoe het schoolsysteem werkt . Met dit resultaat kan hij naar een governementschool. Landelijk wordt dan daarna voor je bepaalt in welke plaats je je schoolopleiding voortzet. Dat kan even duren , dus we weten niet waar hij wordt geplaatst.We gaan via een andere route terug naar Joy in the Harvest en Peter gaat een aantal haltes met ons mee. Hij raakt niet uitgepraat over de uitslag van zijn examen en glimt van trots. Echt heel leuk dat we deze belangrijke gebeurtenis in zijn leven met hem mochten mee maken.

Dinsdag 19 februari.
Tromgeroffel, volksoploop en voedsel voor 100 honderd kinderen.

Al heel vroeg worden we gewekt door tromgeroffel en Tanzaniaanse muziek. Als we uit het raam kijken blijkt er een grote groep kleurrijk aangeklede dansers en zangers te zijn gearriveerd. Op het terrein van Joy is een opname studio, waar veel groepen gebruik van maken. Er worden nu buiten opnames gemaakt. En dat gebeurt vroeg omdat het later in de ochtend veel te warm is,want de dansers en zangers moeten zich voor diverse opnames steeds verkleden . We gaan naar buiten om te kijken naar de dansen en foto,s te maken. Het is heel leuk en vrolijk allemaal. De groepen vinden het leuk dat we komen kijken en vertellen over de dansen.
Na het ontbijt komt Adoneth en we lopen naar het centrum. Dat doen we als het kan iedere dag het is een leuke wandeling van 25 minuten. We gaan naar de markt , Christina gaat ook mee. Het is iedere keer weer enig om op de markt te zijn je kijkt je ogen uit. We willen een aantal dingen zoals het kooktoestelletje en de pannen kopen. Tussendoor gaan we wat drinken in een klein theehuisje. We raken in gesprek met een aantal jongelui en we vertellen over de mogelijkheid van de gratis computercursus in Joy in the Harvest.Ze zijn heel enthousiast en Christina die hier tot april blijft , noteert hun namen , belooft hen op de wachtlijst te plaatsen en contact met hen op te nemen.
Daarna gaan we op kooktoestellen en en pannen jacht. Maar ondertussen is Christina niet meer te stoppen en vertelt iedereen die we tegen komen over de computercurs en dat ze zich kunnen inschrijven. Dat leidt tot een complete volks oploop.Iedereen wil zich inschrijven maar daar ze allemaaal wel een kleinstalletje met handel hebben kunnen ze onmogelijk weg om zich in te schrijven. We besluiten, daar het onmogelijk is om dit in goede banen te leiden, dat er over een paar dagen,in het theehuisje een intekenlijst zal liggen.Dan kunnen ze zich om de beurt inschrijven en kan iemand anders in de tusssen tijd even op hun handel letten. Dat vinden ze allemaal en goed plan.
We kopen na onderhandelen, ja we leren het al , het kooktoestel en de pannen voor een Tanzaniaanse prijs!!
Christina wil graag nog een jurkje kopen en na al de emotie rond de wervings actie vinden we wel dat ze een cadeautje heeft verdient en kopen wij het jurkje voor haar. Dan krijg ik van Sheila, echt heel schattig, ook leuke gele Kanga met vogel motieven. Een Kanga is een lap stof met twee keer het zelfde patroon, je kan hem dus in tweeen kan knippen zodat je een omslagrok en een sjaal in de zelfde kleur hebt.
Adoneth en Christina gaan terug naar huis en wij reizen door naar het huis van de Kelly,s.We zijn door Michelle en Dave uitgenodigd om het Kids Food Program dat zij verzorgen bij te wonen.
Voordat we daar na toe gaan maken we eerst afspraken over een aantal diingen die nog voor onze " kinderen "geregeld moeten worden.En we maken een afspraak voormorgen voor een bezoek aan de timmerman.

Daarna vertrekken we met Dave en Michelle naar de plaaats waar het eten wordt uitgedeeld.Tim Kelly heeft daar ook door een Texaanse vriend ,die olieboringen doet , een waterput laten slaan.
Bij aankomst is het op het terrein al overvol met kinderen die op het eten wachten . Maar ook rijen met moeders die met emmers klaar staan om gratis water te komen halen.
We worden binnen op gewacht en maken kennis met de kooksters en de meisjes die het eten zullen uitdelen. Het kan even duren voordat alles klaarstaat en daarom gaan we naar buiten om met de kinderen te praten.Dan zien we opeens Ysaya als een " Speedy Gonzales " op zijn fiets aan komen racen.Hij geniet echt van zijn fiets!!Hij stalt zijn fiets naast zijn stoel in de eetzaal!!!.Ysaya zal ook helpen bij het uitdelen van het eten en Elice is er ook. Wanneer het eten klaar is wordt een groep van honderd kinderen het gebouwtje binnen gelaten nadat ze buiten hun handen hebben gewassen.De We worden voorgesteld en vertellen wat we doen. Daarna wordt er gezongen en gebeden voor het eten.Sheila en ik worden ook gevraagd om te helpen met het theeschenken en eten uitdelen. De kinderen zijn blij dat ze eten krijgen. Na het uitdelen helpen we de kleinste kinderen met eten.Als er nog eten over is kunnen er nog 20 kinderen binnengelaten worden om te eten.De rest moet helaas teleurgesteld worden.Zij zijn de volgende keer als eerste aan de beurt.
Buiten gekomen zien we de moeders met twee op elkaar gestapelde emmers met water op het hoofd en 1 in de hand voor bijkomen. Het is onvoorstelbaar dat ze dit gewicht kunnen dragen op hun hoofd en dat niet halverwege de tocht de emmers omvallen.
We hebben enorm veel bewondering voor de vrouwen hier , zij zijn de hele dag bezig, dragen babys en torsen enorme gewichten. Dit zijn met recht in alle opzichten sterke vrouwen!!!!
De tijd vliegt hier om het was een weer een heel bijzondere dag!
Lieve Familie en Vrienden , dank voor jullie leuke reacties , we zien er echt naar uit. We houden van jullie en missen jullie ,
liefs Sheila en Riekje en...... tot de vreugde van het weerzien!!!