vervolg zaterdag 16 februari

Na deze klucht zijn we opgelucht naar buiten vertrokken. Buiten wachtte ons in alle opzichten een warm welkom. De temperatuur was in de vroege ochtend al gestegen tot 36 graden en buiten stond Bernard met wijd uitgespeide armen ons op te wachten. Hij stond er al 2 uur!!!Omdat hij bang was te laat te komen was hij s, ochtends heel vroeg vertrokken.
Met een lach van oor tot oor viel hij ons in de armen! We zijn samen met Bernard gaan ontbijten. Tijdens het ontbijt vertelde hij over zijn studie. Hij studeert medicijnen en is heel blij dat hij de kans heeft gekregen om deze studie te volgen.Hij heeft ons uitgelegd welke vaken hij nu volgt en welke examens hij moet doen. Daarna zijn we een stukje gaan lopen en hebben hem het cadeau van zijn sponsor Myrna gegeven. Hij was bijzonder ontroerd. En vroeg ons om Myrna namens hem heel hartelijk te bedanken.
Sheila had ook nog namens Hans en haarzelf een pakjevoor Bernard, omdat hij veel voor de kinderen in Sanganigwa had gedaan . Dat viel ook bijzonder in de smaak.
Het was erg leuk om Bernard weer te zien.En we zijn trots op hem omdat hij het heel goed gaat met zijn studie. Na afscheid van Bernard te hebben genomen , zijn we in het vliegtuig gestapt. Op het vliegveld was een groep dansers , hun traditionele dansen onder begeleiding van tromgeroffel aan het oefenen. Zij waren het ontvangstcommitee want er werd een hoge regeringsfunctionaris verwacht.
Na anderhalf uur kwamen we in Kigoma an. Ook hier wordt het vliegveld gerenoveeerd en dat was duidelijk te zien . Het vliegveld is compleet veranderd. Alleen het ontvangst gebouwtje was nog het zelfde . Maar de rest van het vliegveld wordt al aangepast en de infrastructuur wordt klaargemaakt voor de ontvangst van grote vliegtuigen!!! We denken dat er veel gaat veranderen en hopen dat dit ook betekent dat er veel banen komen voor de mensen ter plaatse.

We werden bij de vlieguigtrap op gewacht door Mr Arasa van Precision Air en officieel welkom geheten in Kigoma. We voeden ons zeer vereerd!
Onze tassen werden overgenomen door een medewerker die ons meestal op het vliegveld begeleidt.
Tijdens het wachten op de tassen heb ik de foto,s die ik de vorige keer van hem heb gemaakt overhandigd.
Hij vond het leuk om de foto,s te krijgen.

Ysaya

Toen we de tassen in ontvangst hadden genomen en buiten kwamen stond, tot onze grote verrassing, Ysaya ons op te wachten.Hij had gehoord dat we in aantocht waren en was snel op zijn fiets gesprongen om ons te verwelkomen.
Hij rende op ons af en hield ons stevig vast om zijn blijdschap te tonen. Hij liet ons stralend de fiets zien die Tim Kelly , namens Sylvia en Albert voor hem had gekocht. Ik heb foto,s gemaakt waarophij trots poseert met zijn fiets. Mr Mwenge van Joy in the Harvest kwam ons op halen. We logeren in het huis van deze organisatie. Het was fijn om hem terug te zien. Hij is heel aardig en heeft ons de vorige keren met veel dingen geholpen. In de auto hebben we kennis gemaakt met Christina , zij logeert in het andere gedeelte van " ons " huis. Zij komt uit Los Angeles en blijft tot april.

Bij aankomst in het huis voelden we ons weer gelijk thuis.Hebben snel de tassen uitgepakt en nader kennis gemaakt met Christina.
We moesten ons snel opgefrissen want we werden uitgenodigd om de uitreiking van computerdiploma,s bij te wonen.
Op het terrein van Joy in the Harvest staat een gebouw waar computerlessen gegeven worden.
Iedereen ongeacht leeftijd ,geslacht of religie kan zich gratis inschrijven voor deze computerlessen. Het diploma van deze cursus staat zeer hoog aangeschreven. Het diploma geeft de cursisten de garantie een baan te krijgen.
70 studenten en hun ouders en familieleden waren aanwezig.Alle aanwezigen waren heel mooi en kleurrijk aangekleed.
Sheila en ik hadden gelukkig ook een feestelijk tuniekje meegenomen zodat we niet te erg uit de toon vielen .
Wij bleken eregasten te zijn en moesten op het podium plaatsnemen.We mochten ons zelf voorstellen en vertellen wat we in Kigoma kwamen doen
Het was een hele leuke en feestelijke diploma uitreiking met veel aandacht voor de prestaties van de cursisten met dankwoorden van de cursisten voor de docenten. De cursisten voerden daarna traditionele dansen voor ons op. Na afloop van het officiele gedeelte kregen alle aanwezigen frisdrank en en zoet soort cake. Er werden veel foto,s gemaakt en iedereen wilde met ons op de foto. Het werd echt een dolle boel.Bij terugkomst bleek dat erals avondmaaltijd pizza,s voor ons gemaakt waren! Heel lekker. Na de pizza hebben we een flinke wandeling gemaakt en zijn we vol van alle indrukken van deze dag gaan slapen.

Zondag 17 februari. Kerkdienst en Kinderen

We zijn voor vandaag door Mr. Mwenge samen met Christina uitgenodigd om in een kleindorpje een kerkdienst bij te wonen.Hij is gevraagd om daar een in een dienst voorganger te zijn.
Om 10 uur komt hij ons halen. Het is eigenlijk de bedoeling dat we een rok aan hebben maar daar we deze uiteraard niet bij ons hebben knopen we onze omslagdoek als rok om over onze safaribroek. Super warm ,maar we willen niemand voor het hoofd stoten. Na eerst de gepavleide weg te hebben gevolgd duiken we voor ons gevoel zomaar het land in en volgen een " pad " met allelei gaten en kuilenom de kerk te bereiken . Mr Mwenge weet ook niet precies waar het is , maar na veel aanwijzingen bereiken we het kerkje. We worden hartelijk welkom geheten door de vrouwelijke voorgangster en wederom als eregasten op een podium neer gezet. Op een met velours beklede bank met kussentjes mogen wij met ons vieren plaatsnemen. Na 5 minuten smelten we al bijna en ik bedenk mij dat de dienst waarschijnlijk 3 uur gaat duren!.
We worden welkom geheten en vertellen waarom we in Kigoma zijn. Ze bedanken ons voor onze komst en voor onze inzet voor weeskinderen
De kerk is vol met vaders, kinderen en moeders met baby,s en er heerst een gemoedelijke sfeer want het is gebruikelijk dat men tijdens de dienst in en uit loopt om bv een kind te laten plassen .Het is een heel blijde en ontroerende dienst er wordt met veel overgave prachtig gezongen en gedanst.We gaan ook tussen de kerkgangers staan en dansen mee en even later zitten Sheila en ik met een aantal kleine kinderen op onze schoot tussen het publiek. Een van de kinderen voelt voortdurend vol verbazing aan mijn witte huid en een ander valt op mijn schoot in slaap.
Daarna mogen de jongere kinderen ook een dans opvoeren en ook zij hebben stemmen om jaloers op te worden.
Na de dienst nemen we hartelijk afscheid van de kerkgangers en worden we naar de auto begeleidt. We zijn diep onder de indruk van de kerkdienst en de mensen die we hebben ontmoet.
We lunchen met Chips Mayai , dat is een soort omelet met chips.

Hierna zijn we naar Sanganigwa gegaan om de Sisters te ontmoeten. Sister Chripus is met pensioen gegaan en woont weer bij haar kloosterorde in India.
We werden hartelijk begroet door de Mother Superieur en de andere Sisters.Ze hadden ons eigenlijk zaterdag al verwacht maar we hebben uitgelegd dat we toen andere verplichtingen hadden. Het was gezellig om de sisters weer te zien . We hebben kennis gemaakt met Sister Daisy die op plaats van Sister Chrispus is gekomen en Letitia een Tanzaniaanse sister, die les geeft en zich met name met de kinderen van Sanganigwa bezighoudt. We hebben gesprekken over de kinderen gevoerd. Heerlijke verse avocado, uit eigen tuin, gegeten, thee gedronken en de pakjes die we voor de sisters hadden meegebracht uitgedeeld. Het was een verhelderende ontmoeting.En we hebben afspraken voor de komende weken gemaakt om allelei zaken te bespreken.Sister Daisy is met ons meegegaan om de kinderen van onze komst op de hoogte te stellen. Maar kennelijk was het nieuws ons al vooruit gesneld want ze stonden ons al op tewachten toen we aankwamen.
Het was enig om hen weer te zien .We werden omhelst en geknuffeld. Er was een feestelijke maaltijd voor hen bereidt er werd buiten gegeten en we hebben tijdens deze maaltijd gezellig met hen gepraat. Aly Kabba de timmerman had ter gelegenheid van onze komst de kinderen en ons op ananas getracteerd. Reuze lief en attent.Samen met de kinderen hebben we hun kleine kerkelijke ceremonie bij gewoond. Het altaartje voor Moeder Maria was nog intact en ook de slingers die we met hen hadden opgehangen waren nog aanwezig.
Na afloop van de dienst hebben we kennis gemaakt met Peter de broer van Bosco , die in afwachting van de uitslag van zijn overgangsexamen in Kigoma is. Hij moest onze richting uit en we zijn gedrieen met de daladala naar Kibrizi gegaan .Dit was een nieuwe route voor ons maar erg bruikbaar daar deze bus vlakbij Joy in the Harvest stopt.Afgesproken dat we Peter de volgende dag weer zouden zien.Moe maar voldaan zij we ons bed ingerold. Het was een emotionele en bijzondere dag.

Maandag 18 februari.
Ontmoeting met Adoneth en op huis bezoek bij Ysaya.

Om 9 uur komt Adoneth op bezoek, zij is de zus van Elice. Elice woont samen met haar in het huis dat wij voor Tim hebben gehuurd. Dit huis is voor de opvang van een aantal kinderen die ziek zijn of even geen thuis hebben. .Elice zorg samen met haar man voor de kinderen.
Ysaya zit dit jaar op een nieuwe school, dit is geen boardingschool, en omdat zijn school vlakbij het huis is gaat hij ook in het huis wonen.

Wij nodigen Adoneth uit om met ons te ontbijten . Zij is door Tim naar ons toegestuurd om ons te helpen nu hij door omstandigheden vervroegd naar Amerika moest vertrekken.
Adoneth spreekt goed Engels , is verpleegkundige en geeft leiding aan een project dat zorg verleent aan , straatkinderen en alleenstaande bejaarden.
Ze is erg aardig en we maken dankbaar gebruik van haar aanbod ons te helpen. We moeten de simkaart van Sheila vervangen en dat duurt zelfs met hulp van Adoneth een uur. We zijn dolblij dat zij het regelt want het is 34 graden in het piepkleine kantoortje. En het had ons zeker 3x zoveel tijd gekost .Iedereen komt er namelijk omheen staan , roept doorelkaar, dringt voor en ga zomaar door . Zij is er aangewend en blijft onverstoorbaar.
Zodra de simkaart is geinstaleerd worden we gebeld dat Dave een van de vrienden van Tim , op ons zit te wachten.