Bezoek aan Caritas en Diocese en bleekgezichtjes

Dinsdag 4 Februari.
We zijn vroeg uit bed want om 9.00 uur hebben we een afspraak bij Caritas en Diocese. Margreth gaat met ons mee. Het Carmelconvent van de Sisters valt onder de supervisie van deze 2 instellingen en dus vallen wij ook onder hun verantwoordelijkheid.
Bij Caritas ontmoeten we Mr Ntondo. . Hij is blij ons tezien en we wisselen verhalen uit. Stellen onze vragen en krijgen we uitleg over zijn verantwoordelijkheden.Het is een zinnig en verhelderend gesprek Margreth is ook blij dat zij hierbij kan zijn want zij moet alles terug rapporteren aan de Sisters en zij is pas een paar maanden geleden gekomen weet ook nog niet zoveel af van de achtergronden van Sanganigwa. Het is prettig dat iedereen nu van alles op de hoogte is .Mr .Ntondo heeft ook een afspraak bij de Diocese en we gaan gezamenlijk onderweg. Bij de Diocese worden we hartelijk welkom geheten door Father Sebastian. Mr Ntondo woont dit gesprek ook bij. We doen weer ons verhaal en mr Ntondo en Sister Margreth voegen hun verhaal toe. Ook bij dit gesprek hebben we een goed gevoel. We hopen dat dit alles bijdraagt tot veranderingen voor Sanganigwa B.Tijdens de lunch informeren we de andere Sisters over de gesprekken , zij zijn blij dat alles naar wens is verlopen. We gaan met Margreth mee om , de kinderen die van buitenaf komen voor het foodprogramma te begroeten . De kinderen hebben net pauze als we arriveren . Dus ze rennen op ons af en zwermen om ons heen. Dagelijks komen er ongeveer 100 kinderen naar Sanganigwa. Zij krijgen daar pap en een middagmaaltijd en leren er lezen , schrijven , rekenen en leren Engelse woorden en wat zinnetjes. Voor de meeste kinderen is het eten dat ze van Sanganigwa het enige voedsel van die dag.Het is een hele opgave voor de Sisters om dagelijks deze kinderen te voeden. De kinderen begroeten ons en proberen hun Engelse woordjes en zinnetjes op ons uit. Ze aaien ons en proberen allemaal een stukje van onze hand of arm te bemachtigen om vast te houden. Heel aandoenlijk.! In de pauze mogen ze allemaal op het terrein buiten de school gaan spelen. Ze buitelen over elkaar heen in de rode aarde en komen met een rood plakaat op hun haar weer overeind. Heel grappig! Twee kinderen mogen het bord schoonmaken en gaan druk aan de slag. Na afloop kloppen ze de borstel uit op hun gezichten en wijzen op mijn witte huid en op hun wit bepoederde haren en gezichtjes.Ik knik begrijpend en geef ze en hand en zeg Mzungu , blanke tegen hen. Ze zien er te komisch uit , ze blijven tegen elkaar herhalen , blanke , blanke .We moeten allemaal heel erg lachen.
S,middags komen onze kinderen uit school en gaan huiswerk maken aan de buitentafel . Ze laten ons zien waar ze mee bezig zijn. De kleintjes lezen ons voor. Fijn dat we deze keer meer tijd hebben om met hen door te brengen.
We hebben hierna in Joy een gesprek met Bakari om overleggen te plegen over de situatie van Shedrack, Richard en Daudi. We hadden hen in September in geschreven voor de opleiding 2014 op Veta. En vlak voor dat wij naar Tanzania afreisden ,mailed Bakari dat ze waren afgewezen. Ze waren echt wanhopig want ze wilde zograag naar deze opleiding. Dit is de enige kans om later hun brood te verdienen. We zetten samen met Bakari , mogelijk alternatieven voor hen op de rij en besluiten ook om morgen bij de Veta langs te gaan.
Er is weer heel veel gebeurd, we zijn benieuwd naar morgen. Veel liefs van Sheila en Riekje