Spelletjes, schommels en vrienden
Door: Sheila en Riekje
Blijf op de hoogte en volg Sheila en Riekje
24 Februari 2014 | Tanzania, Kigoma
Spelletjes, Vrienden en Schommels
Zaterdag 15 februari We hebben redelijk geslapen en pakken de tas voor Sanganigwa in met daarin : kleurpotloden , schaartjes , vouwblaadjes ,kleurboeken en memory. Amuri is in Kigoma en we hebben afgesproken om hem vanochtend te ontmoeten. Amuri verzorgt een sportprogramma in het Refugees kamp. Maandag gaat hij samen met Simon en zijn vrouw daar sportkleding uitdelen. Hij heeft ook aan het programma Masterpeace meegewerkt. Dit programma brengt in Afrika dmv muziek ,zang en dans mensen van diverse culturen en stamen bij elkaar.Het is heel leuk en interessant om te horen wat hij allemaal doet.
Amuri vertelt dat Simon nu nog in Bujumbura , Burundi is. En dat hij samen met zijn vrouw morgen in Kigoma arriveert. We spreken af om morgenavond met elkaar te eten. De Sisters zijn erg bezorgd om dat we nog niet echt beter zijn en vertroetelen ons tijdens de lunch met allerlei heerlijkheden en als toetje krijgen we passievruchten regelrecht uit de tuin. Ze zijn mooi geel en super lekker !Ze lijken in de verste verte niet op de donkerpaars gekleurde, verfrommelde vruchten die in Nederland met Kerst in de winkel verkrijgbaar zijn.Al hoewel we nu alleen kleine beetjes kunnen eten, nemen we tot opluchting van de Sisters 2 passievruchten en een grote plak ananas. Ze pakken direct de over gebleven passievuchten voor ons in om mee te nemen!
Zaterdag is het wasdag voor al de kinderen van Sanganigwa , zelfs de allerkleinste kinderen doen hun eigen was! Ze gaan ze naar Lake Tanganyika om de was te doen. Het kost ze 1.5 uur tijd om heen en terug lopen ! Gewapend met de favoriete stukken blauwwit gestreept zeep en de was gaan ze opweg.
Het duurt dus wel even voordat de kinderen terug zijn van de was doen en dus we besluiten om de kinderen bij thuis komst te verrassen ,door de schommels zo snel mogelijk te repareren. Het is Ally gelukt om het materiaal te kopen en samen met Tokeo die ook gekomen is , lukt het om alles te repareren en in ieder geval 1 schommel voor hun thuiskomst gebruiksklaar te maken . Ze stralen als ze de schommel ontdekken.Ik vraag sister om “ de openingsceremonie” te verrichtten . Zij gaat op de schommel zitten en schommelt vrolijk heen en weer en de kinderen duwen haar. Hierna staat ze snel haar plaats op de schommel aan de kinderen af . Meteen staat er een lange rij met wachtende om de schommel in gebruik te nemen. Tokeo heeft met Ally afgesproken dat hij de andere schommel, waar wat aan gelast moet worden, maandag op gaat halen. Dan hebben de kinderen weer 2 schommels. We genieten van de lol die de kinderen hebben op de schommel. Ze kunnen er geen genoeg van krijgen !!!
Regen , Memory spelen en weerzien met vrienden
Zondag 16 Februari .We zijn door de Sisters uitgenodigd om de mis bij te wonen. Maar gezien onze huidige conditie moeten we er even niet aan denken om om 6.30 uur uit bed te moeten om op tijd te zijn om de dienst ,die om 7.30 uur begint en om 10.30 afgelopen is, bij te wonen! We gebruiken de ochtend om aan de administratie en het blog te werken. Als we naar Sanganigwa willen vertrekken begint het hard te regenen. We bellen onze vriend Sovu, de taxichauffeur. Als we in de auto stappen herinneren we ons op eens weer dat 1 van zijn ruiten wissers het niet doet. En dus worden we als hij de ruitenwissers aanzet, hij stelt het uit totdat hij echt bijna niets meer ziet, begeleid door een krassend geluid dat door merg en een gaat.De wisser zonder rubber maakt het geluid van 1 schoolkrijtje, waar een steentje inzit, op een schoolbord!!Onze oren tuiten en we krijgen spontaan kippenvel!!! Gelukkig moetten we stoppen om de telefoonkaart op te laden. Sovu springt uit de auto en regelt het. Daarna tovert hij opeens een stuk van een handdoek te voor schijn , rolt het om de kapotte ruitenwisser, gaat achter het stuur zitten en kijkt ons , terwijl hij de ruiten wissers weer aan zet, grinnekend aan………………….probleem opgelost !!!!!.Sheila en ik liggen gedurende 5 minuten in een lachstuip!!!! Na de lunch van de jongens hebben we samen met sIster Margreth een gesprek met 1 van hen. Het is een delikaat onderwerp dat hij met ons wil bespreken. Sister Margreth met haar achtergrond als social werkster,is echt een professional en na dit gesprek is alles duidelijk en de lucht geklaard en iedereen opgelucht. Geweldig fijn dat de kinderen Sister Margreth nu als steun en toeverlaat hebben hebben. Het is inmiddels weer droog en we gaan met de kinderen, aan de buiten tafel,Memory spelen. We leggen ze uit hoe het spel werkt en beginnen te spelen. Het duurt even maar daarna begrijpen ze de bedoeling van het spel.Het vraagt even wat organisatie omdat alle kinderen mee willen spelen. Tokeo neemt ,als bijna afgestudeerde docent, meteen de leiding op zich.Geboeid speellt iedereen mee. Sister Daisy en Margreth komen ook mee spelen, zodat als wij straks weg zijn iedereen weet hoe het spel werkt. Het spel is een enorm succes en er wordt de hele middag gespeeld. Sister Margreth is heel enthousiast over het spel, niet alleen omdat de kinderen het zo leuk vinden maar mede omdat het goed is voor de concentratie. Een paar van de aller jongste kinderen hebben , nu de anderen Memory spelen , de kans waar genomen om ongestoord te kunnen schommelen. Op eens zie ik het jongetje dat sinds een paar dagen in Sanganigwa woont , zielig kijkend, bij een struik staan. Ik ga naar hem toe en probeer er achter te komen wat er met hem aan de hand is. Hij wijst op zijn buikje en hoofd , hij voelt zich ziek en misselijk. Sister Margreth komt naar ons toe om te kijken wat hij mankeert. Als ze zijn verhaal hoort begint ze opeens te schateren!! Hij heeft een halfuur achter elkaar geschommeld en…………….is nu heel erg draaierig en vreselijk misselijk!!! We zetten hem in de schaduw en geven hem water even later is hij weer op de been, kijkt verlagend naar de schommel maar besluit ………….om het schommelen vandaag maar even uit te stellen!!! Na deze leuke middag met de kinderen gaan we terug naar het centrum . Even later arriveren Simon, Judy, Amuri, Joel en Shadrach. Tijdens de gezellige maaltijd maken we kennis met Judy. Simon en Judy vertellen waar ze mee bezig zijn. Zij zijn momenteel in Burundie bezig om een project op te zetten voor anlfabeten. En morgen gaan zij en Amuri naar het Refugeekamp want ze hebben sportkleding voor de kinderen in het kamp meegebracht. Ze hebben echter een probleem , want om het kamp binnen te mogen komen hebben ze een auto nodig van een officiele organisatie. We bellen Mr Mwenge. En even later schuift hij ook aan tafel aan en zegt toe het probleem voor hen op te zullen lossen. We zijn echt blij voor hen . We praten nog lang na , het is een heel gezellige avond.
Lieve Allemaal, wij zijn zo blij dat we dankzij jullie zoveel voor de kinderen in Sanganigwa kunnen doen.We genieten van jullie reacties op ons blog dus……………..blijf ons volgen en schrijven.
Veel liefs van Sheila en Riekje
Zaterdag 15 februari We hebben redelijk geslapen en pakken de tas voor Sanganigwa in met daarin : kleurpotloden , schaartjes , vouwblaadjes ,kleurboeken en memory. Amuri is in Kigoma en we hebben afgesproken om hem vanochtend te ontmoeten. Amuri verzorgt een sportprogramma in het Refugees kamp. Maandag gaat hij samen met Simon en zijn vrouw daar sportkleding uitdelen. Hij heeft ook aan het programma Masterpeace meegewerkt. Dit programma brengt in Afrika dmv muziek ,zang en dans mensen van diverse culturen en stamen bij elkaar.Het is heel leuk en interessant om te horen wat hij allemaal doet.
Amuri vertelt dat Simon nu nog in Bujumbura , Burundi is. En dat hij samen met zijn vrouw morgen in Kigoma arriveert. We spreken af om morgenavond met elkaar te eten. De Sisters zijn erg bezorgd om dat we nog niet echt beter zijn en vertroetelen ons tijdens de lunch met allerlei heerlijkheden en als toetje krijgen we passievruchten regelrecht uit de tuin. Ze zijn mooi geel en super lekker !Ze lijken in de verste verte niet op de donkerpaars gekleurde, verfrommelde vruchten die in Nederland met Kerst in de winkel verkrijgbaar zijn.Al hoewel we nu alleen kleine beetjes kunnen eten, nemen we tot opluchting van de Sisters 2 passievruchten en een grote plak ananas. Ze pakken direct de over gebleven passievuchten voor ons in om mee te nemen!
Zaterdag is het wasdag voor al de kinderen van Sanganigwa , zelfs de allerkleinste kinderen doen hun eigen was! Ze gaan ze naar Lake Tanganyika om de was te doen. Het kost ze 1.5 uur tijd om heen en terug lopen ! Gewapend met de favoriete stukken blauwwit gestreept zeep en de was gaan ze opweg.
Het duurt dus wel even voordat de kinderen terug zijn van de was doen en dus we besluiten om de kinderen bij thuis komst te verrassen ,door de schommels zo snel mogelijk te repareren. Het is Ally gelukt om het materiaal te kopen en samen met Tokeo die ook gekomen is , lukt het om alles te repareren en in ieder geval 1 schommel voor hun thuiskomst gebruiksklaar te maken . Ze stralen als ze de schommel ontdekken.Ik vraag sister om “ de openingsceremonie” te verrichtten . Zij gaat op de schommel zitten en schommelt vrolijk heen en weer en de kinderen duwen haar. Hierna staat ze snel haar plaats op de schommel aan de kinderen af . Meteen staat er een lange rij met wachtende om de schommel in gebruik te nemen. Tokeo heeft met Ally afgesproken dat hij de andere schommel, waar wat aan gelast moet worden, maandag op gaat halen. Dan hebben de kinderen weer 2 schommels. We genieten van de lol die de kinderen hebben op de schommel. Ze kunnen er geen genoeg van krijgen !!!
Regen , Memory spelen en weerzien met vrienden
Zondag 16 Februari .We zijn door de Sisters uitgenodigd om de mis bij te wonen. Maar gezien onze huidige conditie moeten we er even niet aan denken om om 6.30 uur uit bed te moeten om op tijd te zijn om de dienst ,die om 7.30 uur begint en om 10.30 afgelopen is, bij te wonen! We gebruiken de ochtend om aan de administratie en het blog te werken. Als we naar Sanganigwa willen vertrekken begint het hard te regenen. We bellen onze vriend Sovu, de taxichauffeur. Als we in de auto stappen herinneren we ons op eens weer dat 1 van zijn ruiten wissers het niet doet. En dus worden we als hij de ruitenwissers aanzet, hij stelt het uit totdat hij echt bijna niets meer ziet, begeleid door een krassend geluid dat door merg en een gaat.De wisser zonder rubber maakt het geluid van 1 schoolkrijtje, waar een steentje inzit, op een schoolbord!!Onze oren tuiten en we krijgen spontaan kippenvel!!! Gelukkig moetten we stoppen om de telefoonkaart op te laden. Sovu springt uit de auto en regelt het. Daarna tovert hij opeens een stuk van een handdoek te voor schijn , rolt het om de kapotte ruitenwisser, gaat achter het stuur zitten en kijkt ons , terwijl hij de ruiten wissers weer aan zet, grinnekend aan………………….probleem opgelost !!!!!.Sheila en ik liggen gedurende 5 minuten in een lachstuip!!!! Na de lunch van de jongens hebben we samen met sIster Margreth een gesprek met 1 van hen. Het is een delikaat onderwerp dat hij met ons wil bespreken. Sister Margreth met haar achtergrond als social werkster,is echt een professional en na dit gesprek is alles duidelijk en de lucht geklaard en iedereen opgelucht. Geweldig fijn dat de kinderen Sister Margreth nu als steun en toeverlaat hebben hebben. Het is inmiddels weer droog en we gaan met de kinderen, aan de buiten tafel,Memory spelen. We leggen ze uit hoe het spel werkt en beginnen te spelen. Het duurt even maar daarna begrijpen ze de bedoeling van het spel.Het vraagt even wat organisatie omdat alle kinderen mee willen spelen. Tokeo neemt ,als bijna afgestudeerde docent, meteen de leiding op zich.Geboeid speellt iedereen mee. Sister Daisy en Margreth komen ook mee spelen, zodat als wij straks weg zijn iedereen weet hoe het spel werkt. Het spel is een enorm succes en er wordt de hele middag gespeeld. Sister Margreth is heel enthousiast over het spel, niet alleen omdat de kinderen het zo leuk vinden maar mede omdat het goed is voor de concentratie. Een paar van de aller jongste kinderen hebben , nu de anderen Memory spelen , de kans waar genomen om ongestoord te kunnen schommelen. Op eens zie ik het jongetje dat sinds een paar dagen in Sanganigwa woont , zielig kijkend, bij een struik staan. Ik ga naar hem toe en probeer er achter te komen wat er met hem aan de hand is. Hij wijst op zijn buikje en hoofd , hij voelt zich ziek en misselijk. Sister Margreth komt naar ons toe om te kijken wat hij mankeert. Als ze zijn verhaal hoort begint ze opeens te schateren!! Hij heeft een halfuur achter elkaar geschommeld en…………….is nu heel erg draaierig en vreselijk misselijk!!! We zetten hem in de schaduw en geven hem water even later is hij weer op de been, kijkt verlagend naar de schommel maar besluit ………….om het schommelen vandaag maar even uit te stellen!!! Na deze leuke middag met de kinderen gaan we terug naar het centrum . Even later arriveren Simon, Judy, Amuri, Joel en Shadrach. Tijdens de gezellige maaltijd maken we kennis met Judy. Simon en Judy vertellen waar ze mee bezig zijn. Zij zijn momenteel in Burundie bezig om een project op te zetten voor anlfabeten. En morgen gaan zij en Amuri naar het Refugeekamp want ze hebben sportkleding voor de kinderen in het kamp meegebracht. Ze hebben echter een probleem , want om het kamp binnen te mogen komen hebben ze een auto nodig van een officiele organisatie. We bellen Mr Mwenge. En even later schuift hij ook aan tafel aan en zegt toe het probleem voor hen op te zullen lossen. We zijn echt blij voor hen . We praten nog lang na , het is een heel gezellige avond.
Lieve Allemaal, wij zijn zo blij dat we dankzij jullie zoveel voor de kinderen in Sanganigwa kunnen doen.We genieten van jullie reacties op ons blog dus……………..blijf ons volgen en schrijven.
Veel liefs van Sheila en Riekje
-
24 Februari 2014 - 22:18
Kees Berger:
Beste meiden,
Klein geluk ligt soms vlak naast groot leed. Jullie zijn daar op kleine schaal groots bezig en 'om de hoek' heeft meneer de president van Oeganda een antihomowet ondertekend !! Poetin heeft er weer een nieuwe vriend bij. Hierbij een stukje uit de nederlandse pers:
Nederland stopt hulp aan Uganda vanwege antihomowet
Minister Lilianne Ploumen (Buitenlandse Handel) heeft dat maandag besloten nadat de Ugandese president Yoweri Museveni maandag een antihomowet heeft bekrachtigd, zo maakten Ploumen en minister Frans Timmermans (Buitenlandse Zaken) maandag bekend.
Timmermans liet weten ''zeer teleurgesteld’’ te zijn dat de president zijn handtekening heeft gezet onder deze wet. ''Internationale druk heeft hem helaas niet weerhouden.
Dit is een slechte dag voor de mensenrechten in Uganda’’, aldus Timmermans, die gaat voorstellen om internationaal, bijvoorbeeld in Europees verband, maatregelen te treffen. Volgens hem stemt de wet niet overeen met internationale mensenrechtenverdragen waar ook Uganda voor heeft getekend.
Acceptatie van de antihomowet heeft dan ook consequenties voor de Nederlandse relatie met de Ugandese overheid, aldus Timmermans.
Maar laat je door dit slechte nieuws niet van de wijs brengen en blijf van die mooie lachende zwarte koppies toveren uit jullie 'hoge hoedjes'.
Kees
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
