Schoolboeken , mtoto kobe, Mangotree en vrienden

Maandag 17 Februari. We werken eerst ons blog , administratie en verslagen van de kinderen bij. Naar aanleiding van de verslagen maken we dagelijks een lijst wat we moeten kopen en welke afspraken we hebben. Het lijkt vaak een op militaire oefening , want de logistiek moet kloppen anders komen we in tijdnood.Bijna iedere dag duiken er onverwacht zaken op waarop we actie moeten ondernemen dus hebben we een heel strak schema. We hebben afspraak met Tokeo om te horen hoe hij het heeft en hoe het verloop van dit laatste jaar is en wanneer zijn diplomauitreiking zal plaatsvinden. Ook willen we een van deze dagen de school waar hij stage loopt bezoeken. Daarna gaan we naar Sanganigwa omdat we vanmiddag schoolboeken voor de kinderen willen kopen. School/ studieboeken zijn erg duur en vertegenwoordigen duseen kapitaal.Je bent een uitzondering als je zelf studieboeken hebt.Op de meeste scholen zijn in de klas vaak geen of te weinig boeken aanwezig .Soms heeft alleen de docent een boek. Wij kunnen de kinderen geen eigen boeken geven en ook geen boeken mee naar school geven omdat ze dan al snel kwijt raken. Want de andere kinderen willen ze dan ook gebruiken. Het is moeilijk om te weigeren en vaak worden ze niet terug gegeven en verdwijnen dus. Sister Margreth heeft een boekenlijst voor ons gemaakt. De boeken zullen in Sanganigwa in de “ bibliotheek “ blijven en de kinderen kunnen ze na schooltijd lenen en gebruiken. Margreth heeft al een uitleensysteem bedacht. Sheila , Margreth en Daisy gaan op weg om de boeken te kopen. Ik blijf in Sanganigwa bij de kinderen om met ze te lezen en woorden op te zoeken. Straks heb ik een laatste gesprek met Bosco want hij vertrekt woensdag weer naar Dar Es Salaam. Bosco is naar Sanganigwa gekomen om de kinderen met hun huiswerk te helpen. Als hij klaar is gaan we in de diningroom zitten om al de activiteiten van zijn laatste college jaar door te nemen. Het is leuk dat hij nu een tijdje in Kigoma is want nu hebben we de gelegenheid gehad om elkaar beter te leren kennen. En nu we hier in Sanganigwa zijn vertelt hij uitgebreidt hoe hij hier is gekomen en hoe hij het hier heeft gehad.Hij heeft een goede band met Anton, Bernard ,Fungamali, Mphehe en de andere oudere jongens om dat ze hier samen zijn opgegroeid. Hij kan goed met de kleinere kinderen overweg omdat hij begijpt wat ze allemaal hebben meegemaakt. Hij is dankbaar omdat hij in Sanganigwa de kans heeft gekregen om naar school te gaan en later via sponsoring , om te studeren.Deze vakantie gebruikt hij ook om zijn network uit tebreiden om, als hij zijn studie heeft afgerond , een goede baan te vinden. Wij hebben hem ook met een aantal mensen in contact gebracht en hij vertelt dat hij afspraken heeft gemaakt om hen te bezoeken.Ook heeft hij een aantal afspraken lopen in Dar Es Salaam. Het is goed en fijn om met hem te praten, wij hem nu beter hebben leren kennen en begrijpen elkaar veel beter. Een jongen die t/m 2012 in Sanganigwa woonde wil met mij praten . Hij vraagt of Bosco er bij mag zijn om te vertalen. Het kost altijd veel tijd en het is ingewikkeld om een duidelijk beeld van de achtergronden van de kinderen te krijgen. Aan het eind van het gesprek beloof ik er over een paar dagen op terug te komen. Want Sheila en ik hebben afgesproken om eerst alle consequenties van een hulpvraag in kaart te brengen voor we hulp toe zeggen.Als we hulp toezeggen willen we wel onze belofte kunnen na komen dus dat vereist veel vooronderzoek. Tokeo heeft de gerepareerde schommel mee gebracht en de kinderen zijn heel blij dat ze nu 2 schommels hebben. De kleine kinderen gebaren dat ze mij iets willen laten zien. Naast de diningroom hebben ze een kleine ronde kuil, met gangen er in, gemaakt. Een van de kinderen grijpt in de gangen en na veel gefriemel heeft hij op eens een” mtoto kobe” is baby schildpadje in zijn hand!!! Ze tonen mij trots hun huisdiertje. Heel schattig ze hebben in de kuil wat blaadjes , rijst en 3 bruine bonen gelegd!!! Ik vraag of hij ook water moet hebben , ja maar ze hebben niets om het in te doen.Ik herinner mij dat we schepjes van de zeep poeder hebben megenomen . Ze lachen enthousiast en graven meteen een kuiltje . .Daarna wordt het “ turtlebakje” ingegraven zodat het schildpadje kan drinken. Het beestje gaat van hand tot hand en ze laten mij zien dat hij best hard kan lopen!! Sheila en de sisters komen terug van de boekenwinkel . Ze hebben helaas niet alleboeken kunnen kopen ,maar de kinderen vinden het geweldig dat er nu studieboeken in Sanganigwa beschikbaar zijn. Onze vrienden Simon , Judy , Amuri en Joel zijn intussen gearriveerd . De Sisters waarderen het heel erg dat ze zijn gekomen. Ze vertellen over Sanganigwa ,leidden hen rond en stellen ze aan de kinderen voor. Deze komen hen allemaal keurig een hand geven en stellen zich in het Engels aan hen voor. Jody ontdekt dat 1 van de kinderen een shirt aan heeft met daarop het logo van Albert Pujols het baseballteam uit St. Louis Missouri waar zij ook vandaan komt. Ze vindt het verbazingwekkend , hier een kind te zien met dit shirt aan. Ze gaat gelijk met hem op de foto !! De kinderen leiden de gasten rond en laten hen ook de tuin en de bananen en kokosnotenboom zien. Uiteraard wordt het schildpadje ook van “ stal” gehaald en trots getoond!!! Er worden veel foto,s gemaakt .Op het terrein staat ook een enorm hoge en dikke mangoboom. We maken een kring en kijken hoeveel kinderen er nodig zijn om hem te omspannen. In ieder geval veel!!! De kinderen genieten van het bezoek en Bosco heeft meteen een afspraak met Amuri gemaakt om hem in Dar Es Salaam te ontmoeten. We vinden het hee lleuk dat onze vrienden zijn gekomen om “onze kinderen “ te bezoeken . Na afloop gaan we gezellig eten en komen de verhalen los. Het was weer heel bijzondere dag.
Wij beginnen op te knappen en voelen ons inmiddels alweer veel beter!! Veel liefs voor jullie allemaal van Sheila en Riekje