daladala en cakejes
Door: Sheila en Riekje
Blijf op de hoogte en volg Sheila en Riekje
14 Februari 2012 | Tanzania, Kigoma
Vrijdag 10 februari.
We besluiten vandaag met de daladala( bus) te gaan.Al spoedig blijkt dat het centrale op stap punt te ver lopen is bij 32 graden . Dus gaan we met de taxi eerst naar het centrum.We gaan op bezoek bij de leverancier van de waterpomp, want deze werkt niet helemaal perfect.Ales valt nog onder de garantie, dus zullen we maandag de pomp brengen voor reparatie.De pomp is heel belangrijk ,want de kinderen moeten nu de was bij het strand gaan doen.Dat betekent 3 kwartier heen lopen en terug 3 kwartier lopen,met je stapel natte was op het hoofd.
We kopen water en lopen naar de dichts bijzijnde halte van de daladala.Fungamali zegt dat het vlak bij is,dit betekent dat wij als nog een twintig minuten in de hitte moeten lopen.Ja ,we hebben een heel ander idee over ver dan Fungamali.
Tijdens de wandeling ontmoeten we een goede vriend van Fungamali.We maken een foto van hen samen.We bereiken de halte van de daladal en moeten zeker er zeker 4 laten passeren , ze zitten vol, voor ons gevoel propvol.Dan mogen we eindelijk mee, deze daladala lijkt ons ook vol maar we persen ons naar binnen. En in een innig omstrengeling met ons totaal onbekende mensen gaan we als haringen in een ton op weg.Na 10 minuten zijn we op de plaats van bestemming en rollen we bezweet en wel uit de daladala.
Het is een dol komische ervaring,maar voor vandaag vinden we het genoeg.Onderweg kwamen we kinderen tegen die cakejes verkochten , tot hun genoegen kochten we de hele voorraad op.Dat was maar goed ook want tijdens het lopen deelden wij ze met de zelfde vaart weer aan kinderen uit.Maar er bleef genoeg over voor "onze kinderen".
Sheila gaat op huisbezoek bij oma, gelukkig slaan de medicijnen aan.
Chubwa en Tokeo komen mij trots hun rijbewijs laten zien.
Ik maak een foto van Chubwa met rijbewijs voor Myrna.
En voor Ron en Mieke die Tokeo sponsoren ook een foto van hem met rijbewijs.
Daarna gaan we met de kinderen de slingers in de diningroom op hangen. Ze vinden ook dat het zilverkleurige hart dat wij hebben mee gebracht een plaats moet krijgen boven het hoofd van Moeder Maria.Ze vinden het prachtig.
We vouwen was met hen op sprekeen engels met ze en luisteren naar hun verhalen.
We gaan badminton met hen spelen, voetballen, en zij proberen ons swahili te leren .We hebben veel lol met hen.Na een drukke dag eten we in een tentje een lokale vis. Heerlijk. Het was weer een onvergetelijke dag ,wat zijn het stuk voor stuk ongelofelijk boeiende en moedige kinderen.
We besluiten vandaag met de daladala( bus) te gaan.Al spoedig blijkt dat het centrale op stap punt te ver lopen is bij 32 graden . Dus gaan we met de taxi eerst naar het centrum.We gaan op bezoek bij de leverancier van de waterpomp, want deze werkt niet helemaal perfect.Ales valt nog onder de garantie, dus zullen we maandag de pomp brengen voor reparatie.De pomp is heel belangrijk ,want de kinderen moeten nu de was bij het strand gaan doen.Dat betekent 3 kwartier heen lopen en terug 3 kwartier lopen,met je stapel natte was op het hoofd.
We kopen water en lopen naar de dichts bijzijnde halte van de daladala.Fungamali zegt dat het vlak bij is,dit betekent dat wij als nog een twintig minuten in de hitte moeten lopen.Ja ,we hebben een heel ander idee over ver dan Fungamali.
Tijdens de wandeling ontmoeten we een goede vriend van Fungamali.We maken een foto van hen samen.We bereiken de halte van de daladal en moeten zeker er zeker 4 laten passeren , ze zitten vol, voor ons gevoel propvol.Dan mogen we eindelijk mee, deze daladala lijkt ons ook vol maar we persen ons naar binnen. En in een innig omstrengeling met ons totaal onbekende mensen gaan we als haringen in een ton op weg.Na 10 minuten zijn we op de plaats van bestemming en rollen we bezweet en wel uit de daladala.
Het is een dol komische ervaring,maar voor vandaag vinden we het genoeg.Onderweg kwamen we kinderen tegen die cakejes verkochten , tot hun genoegen kochten we de hele voorraad op.Dat was maar goed ook want tijdens het lopen deelden wij ze met de zelfde vaart weer aan kinderen uit.Maar er bleef genoeg over voor "onze kinderen".
Sheila gaat op huisbezoek bij oma, gelukkig slaan de medicijnen aan.
Chubwa en Tokeo komen mij trots hun rijbewijs laten zien.
Ik maak een foto van Chubwa met rijbewijs voor Myrna.
En voor Ron en Mieke die Tokeo sponsoren ook een foto van hem met rijbewijs.
Daarna gaan we met de kinderen de slingers in de diningroom op hangen. Ze vinden ook dat het zilverkleurige hart dat wij hebben mee gebracht een plaats moet krijgen boven het hoofd van Moeder Maria.Ze vinden het prachtig.
We vouwen was met hen op sprekeen engels met ze en luisteren naar hun verhalen.
We gaan badminton met hen spelen, voetballen, en zij proberen ons swahili te leren .We hebben veel lol met hen.Na een drukke dag eten we in een tentje een lokale vis. Heerlijk. Het was weer een onvergetelijke dag ,wat zijn het stuk voor stuk ongelofelijk boeiende en moedige kinderen.
-
13 Februari 2012 - 10:41
Ylona Vd Boogaard:
Heel erg leuk om jullie reisverslagen weer te lezen, en dat terwijl het hier vriest dat het kraakt. Geniet van alle mooie momenten !! -
13 Februari 2012 - 10:44
Mona:
Hi Sheila n Riekje, hw r doing, hope by GOD's grace u r doing well,. convey my regards to all my brothers n also sisters... n tell them i LOVE them SOOO MUCH.... n if posible n if GOD is willing i would like to seee them N SPEND TIME WITH THEM BEFORE END OF MY LIFE...........
BYE TAKE CARE...
GOD BLESS U....
MONA
-
13 Februari 2012 - 13:04
Myrna Arbouw:
Geweldig dat Chubwa zijn rijbewijs heeft gehaald! Gefeliciteerd. Dit biedt weer mogelijkheden. Vertellen jullie hem hoe trots ik op hem ben? -
13 Februari 2012 - 15:44
Hans:
Lieve Sheila en Riekje,
Wat gaat het allemaal goed met jullie en de kinderen. Ik lees hier het bericht, dat heel centraal Afrika op de hoogte is van jullie aanwezigheid.......geintje, maar toch....!!! Dat is wat wij bedoelen met één op één hulp. Wat doen jullie het goed. Hier loopt het op rolletjes. Verzorging en de zaak laat niets te wensen over en ik ben blij dat jullie gegaan zijn. Ergste kou hier achter de rug. Timpje, ik mis je en hou van je !!!!
Liefs, Hans -
14 Februari 2012 - 08:16
Silvia:
wat leuk en gezellig en fijn om dit allemaal te lezen heerlijk jullie doen echt goed werk helemaal top ik lees dit ik ben begonnen om negen uur op me werk het is nu 9.15uur op de fiets gekomen wat boven nul nu en niet meer zo koud ik denk veel aan jullie dikke knuffel en tot wanneer?? kussss ook een hele lieve valetijn kussss va silvia -
14 Februari 2012 - 15:58
Jolanda En Eric:
Wij zijn terug van onze reis naar Eilat, een heel andere ervaring maar evengoed was het indrukwekkend en ontzagwekkend. Maar jullie zijn weer overweldigend bezig. Mooie verhalen ben benieuwd naar de foto's. -
19 Februari 2012 - 07:15
Hadassa:
Hoi lieve Tante Riekje ;)
Mn mama, :) heeft de link doorgetsuurd en nu kan ik al jou en Sheila's avonturen lezen! Dapper zijn jullie! Zet m op!
Liefs, Hadas
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
