Maandag 25 Februari Bankzaken en Vloedgolf

Maandag 25 februari
Deze ochtend zijn we al vroeg in het bank gebouw om samen met Tokeo zijn bankzaken tav school te regelen. Het is er al heel druk en omdat er veel papierwerk bij komt kijken zijn we op zoek naar een rustig plekje. Al snel hebben we het bij de manager voor elkaar dat we aan een leeg bureau kunnen zitten!! Daar kunnen we met Tokeo rustig alles bespreken doornemen en samen met hem de formulieren invullen. Tokeo heeft dit nog nooit gedaan dus is het belangrijk om het hem stap voor stap voor te doen en dat gaat nu eenmaal niet als iedereen meeluistert en over je heen hangt om mee te kijken. Een verontrustte bankemployé kijkt verbaasd als hij ons ziet zitten en komt naar ons toe en zegt dat we aan het bureau van de manager zitten en dat dit niet zomaar kan. De mensen die in de rij staan te wachten kijken belangstellend toe hoe we dit gaan oplossen. We leggen het uit … maar hij vertrouwt het niet en de manager moet er aan te pas komen om hem gerust te stellen dat het in orde is. Chique hoor we hebben nu dus een eigen bureautje in de bank!! Ik zet met Tokeo nog wat dingen op papier en Sheila gaat vast in de rij staan. Daar ontmoet zij Jimmy een ongelofelijk lieve jongeman met een verstandelijke beperking. Zij raken aan de praat en op een gegeven moment komt Jimmy als een soort assistent van Sheila,Tokeo en mij waarschuwen : ze is bijna aan de beurt en wij moeten naar de bali komen. Als we de bankzaken geregeld hebben gaan we lunchen met Tokeo en Jimmy nodigt zichzelf uit en gaat met ons mee . Hij spreekt wat Engels en vertelt ons van alles .Hij kent ook iedereen en er wordt veel naar hem gezwaaid. We hebben er een nieuwe vriend bij. Na de lunch nemen we afscheid van Jimmy.
Tijdens het gesprek met Tokeo ben ik er achter gekomen dat hij wel een studentenbankpas heeft , maar dat hij nog nooit heeft gepind. Dus gaan we nu met Tokeo naar de pinautomaat om hem te leren omgaan met de bankpas ,pincode, geheimhouding en alles wat er verder bij hoort.
Van LJ Sport in Wassenaar heb ik een aantal prachtige sportkledingsets gekregen en we hebben besloten 1 van deze sets aan Tokeo te geven. Het is leuk om hem in deze kleren op de foto te zetten en hij gaat zich direct voor het postkantoor verkleden! De set staat hem fantastisch en hij is er dolblij mee! Ondertussen is Sheila in de rij gaan staan bij het postkantoor en als ik binnen kom, zie ik dat ze compleet geplet dreigt te worden door een hele horde soldaten die, op basis van hun status, allemaal voor willen dringen. Dat heeft tot gevolg dat de rest van de mensen die ook niet willen dat de soldaten voordringen besluiten “naadloos” aansluiten op het T-shirt van Sheila !!! Ik tracht nog haar nog wat lucht te geven en te redden door mij tussen Sheila en achter haar opdringende mensen te wringen maar doordat er een dreigende sfeer ontstaat is dat kansloos. Uiteindelijk lukt het toch om geen volksopstand te veroorzaken en Sheila zonder kleerscheuren het Postkantoor uit te loodsen !! Tokeo die buiten op ons heeft gewacht heeft er gelukkig niks van mee gekregen Om bij te komen van dit avontuur gaan we met Tokeo een Tangawizi drinken en nemen afscheid van hem. We gaan met de daladala naar Sanganigwa ,de zusters hebben ons uitgenodigd voor de lunch. Het is erg gezellig en heel lekker. We nemen met hen door wat we vandaag willen gaan doen. Als we nog maar net bij kinderen in Sanganigwa zijn aangekomen , worden we gebeld door Christina. Er is een auto naar ons onderweg om ons op te halen want…………vanuit onze slaapkamer ,die op slot zit ,stroomt er water de woonkamer binnen!!!
Zodra de auto arriveert springen we er in en rijden naar Joy. In het huis staat iedereen ons al op te wachten en zodra we de kamerdeur openen …………klots een ware vloedgolf de woonkamer binnen!!! Er is een leiding in het plafond van de badkamer gesprongen en alles staat blank in de bad en slaapkamer. We openen in de slaapkamer de deur naar het terras zodat het water ook via die weg naar buiten. Als echte Nederlanders gaan we dit probleem te lijf!!! We trekken ons badpak aan,maken in de woonkamer dammen van handdoeken. En met bezems en trekkers werken we het water van uit de woonkamer via de slaapkamer naar buiten. De koffers met inhoud die op de grond stonden zijn door weekt. De muskieten netten en spreien ook. Gelukkig kunnen we op het terras de koffers laten drogen. Na 2 uur hard werken en met hulp van Christina en Imanuel hebben we de zaak weer onder controle en zijn de woon en slaapkamer weer bewoonbaar. Ondertussen wordt er getracht om de leidingen in de badkamer te repareren. Omdat wij weer terug gaan naar de kinderen in Sanganigwa zetten we uit voorzorg maar een paar teilen onder de leidingen!!.
De kinderen zijn blij dat we weer terug zijn gekomen en hebben medelijden met ons als we vertellen waarom we zo plotseling moesten vertrekken. Ze vertellen en vragen ons van alles en laten zien waar ze op school mee bezig zijn. Ze laten ons tekeningen die ze gemaakt hebben zien. Ze vinden het heel leuk om te tekenen. Vorig jaar hebben we veel kleurpotloden en vouwblaadjes voor ze meegenomen en uitgedeeld. We weten nu sister Chrispus er niet meer is niet of er nog materiaal is over gebleven en waar het ligt. We besluiten het later te vragen. En een aantal oudere kinderen wil graag een gesprek met ons hebben. We maken een planning met hen , zodat ze weten op welke dag ze aan de beurt zijn, want al de gesprekken kosten veel tijd. Zuster Laetitia is altijd bij de gesprekken aanwezig zodat zij ook weet wat er speelt en ze helpt met het vertalen. We noteren wat er tijdens het gesprek aan de orde komt. En maken afspraken met de kinderen hoe we het verder zullen gaan aanpakken. Het zijn vaak ingewikkelde zaken en vragen waar ze mee komen en we willen niet overhaast een besluit nemen.
Een paar uur later gaan we met de daladala naar het centrum en moeten omdat het te donker is om naar Joy te lopen de taxi nemen . Als bleekneuzen vallen we op en ”Onze” taxichauffeur ziet ons daarom in het donker al lopen en knippert met zijn lichten om ons in te seinen dat hij ons herkent heeft en waar hij geparkeerd staat. Het geeft een veilig gevoel dat hij op ons let. Bij thuiskomst blijkt dat het een handige zet was om teiltjes onder de leiding te plaatsen!! Bij het geluid van ….gestage druppels in de teil vallen we in slaap. Het wordt een tamelijk rusteloze nacht!!